Bu sana son elveda deyişim sana yazdığım son mektup..Sen bu mektubu okurken ben yanında olmayacağım...hep helalim olsunda el ele gezelim diye kurduğum hayallerin baş kahramanı olan o narin ellerinle saçlarını kulaklarının arkasına koyduğunu görmeyeceğim...bu satırları okurken geçmiş gelecek gözlerinin önüne, belki derin bir ah çekeceksin ama ben duymayacağım...kim bilir yüreğin sızlayacak,bir sebep arayacaksın,ne yaptım ne yaptıkta böyle oldu diyceksin,hemn aklına ben geleceğim belki...nerdedir şu an gitmişmidir nereye gitmiştir gibi sorularla meşgul olacaksın..aklına tren garı,otobüs terminali gelecek,koşsam yetişirmiyim acaba diyceksin,gitmesine mani olamazmıyım diyceksin,onu yolundan çeviremezmiyim,en azından neden gidiyor onu öğrenemezmiyim diyceksin, ama sen bu satırları okurken ben gitmiş olacağım... senden çok uzaklaraa.....bu durdurulamaz kaçış niye diye sormak gelecek aklına ama ben yokum soramayacaksın kimseye..ve hiç öğrenemeyeceksin..üzüleceksin,gözlerinden inci tanesi gibi damlalar düşecek,ve ben onları avuçlarımla tutamayacağım,tutupta yürğime basamayacağım...gözlerin gözyaşlarını silmek için bir mendil arayacak üzerine üzerine gelen dört duvar arasında..zelzele oluyormuşcasına ayakta duramayacaksın...ve kalkamayacaksın yerinden...
Bu sana son elveda deyişim,sana söyleyecek son sözlerim...söyleyemeyipte söyleyeceğim ilk sözlerim... Bu sana yazdığım son mektup.Cevabını vermediğim tüm soruların cevaplarını ilk kez söyleyişim.
Neden diye sorardın hep bu kaçış neden..halbuki ben kaçmıyodum gün günü sokuluyodum sana....neden diyordun neden konuşmuyorsun benimle...ben konuşuyodum seninle ama sen anlamıyodun...dilim konusmasada bedenim konusuyodu..ellerim titriyodu yanındayken..parmaklarımı kırarcasına sıkıyordum...avuçlarım terliyordu.. sen gözlerime bakıyodun ben kuşlara,ağaçlara...ne hissediyosun diyodun kızarıyordum... peki beni seviyormusun...ben susardım...dilimin ucunda düğümleniyordu sanki kelimeler...hani parmağın kesilirde kalbin sanki orda atarya...benim dilimin ucunda atıyordu sanki kalbim..bütün söyleyeceklerim dilimin ucunda düğümlenirdi...hiç birşey söyleyemezdim...
Şimdi sana elveda diyorum ve senden çok uzaklara gidiyorum..artık yolculuk vakti geldi senden uzaklara kaçıyorum..geminin kaptanı benim..mürettebatım:aşkım sevgim ve inançlarım...pusulam ALLAH....yolum uzun sonu yok ve bu yolculuk hiç bitmeyecek...ve sana son defa birsey söylemek istiyorum:
bu mektupta o düğümleri çözüyorum....ve sana dilimin en uç noktasındaki,,kullanıldıkca eskidiğine inandığım ilk gün ki gibi taze kalmasısını başardığım o iki kelimeyi söylüyorum............


SENİ SEVİYORUM

saffet ERTAŞ