KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Eeeee Kimin Kızıyım
Benim küçük ellerim var anne, küçük birde dudağım... parmak uçlarımla sana dokunmaya çalışırken bazen boşlukta tur atıyorlar.. ben seni tutamıyorum anne... sarılmak istiyor canım sana.. kollarımı açıyorum kocaman.. sen çok büyüksün seni saramıyor bu kollar, sen benim kahramanımsın anne... gözlerim çok uzakları göremiyor ama senin sıcaklığını yakınlarımda hissedebilirim biliyor musun... sesin soluğun, sıcaklığın bitince birden bir telaş başlıyor bende, korkuyorum sensiz dünyadan uzağıma gitme anne....
Biliyorum uykularını bölüyorum geceleri.. ama anneciğim ben seni durmadan özlüyorum, senin ellerin değmeden tenime içim huzur bulmuyor ki... senin yüzün değmeden yüzüme yüzüm gülmüyor ki...
Bak şu anda sana bile dokunduramadığım bu ellerim bir kalem tutsun o zaman gör sen bebişini, sana her fırsatta satırlar karalayacağım, sana her fırsatta mektuplar yazacağım... Anneciğim Seni Çok Seviyorum... diye sana getireceğim... anne ben ne zaman büyüyeceğim...
Sen hani beni besleyip yanımdan ince gölgeni de alıp gidiyorsun ya yürüyerek küçük adımlarla... bende yürüyüp ardın sıra gelmek istiyorum ama olmuyor anneciğim, ne ellerimi, ne ayaklarımı ne de başımı utamıyorum... ben ayak izlerini takip etmek için hemen büyümek istiyorum.
En çok neyi seviyorum biliyor musun... göğsünün üzerinde senin kokunla uyumaları, o an bir melek geliyor alıp beni bulutların üzerine yatırıyor sanki, anlatamam anne sana o güzelliği... büyüyünce de böyle güzel bir sine bulabilir miyim anne..
Anneciğim... bazen beni uyutup uzaklara gidiyorsun, çok içerliyorum sana, beni de yanında götürsen olmaz mı... senden uzak kalmaya dayanamıyorum ki, uyanıyorum kokun yok, sıcaklığın olmuyor o vakit ben çok üşüyorum... gözlerim doluyor yalnızlıktan, başkalarını istemiyorum sen gittiğin yere beni de götür annem.
Tamam biliyorum, benimle daha güzel bir hayat yaşamak için çalışmak zorundasın... biliyorum anneciğim gündüzleri sinenden beni koparmak zorundasın... üzülme anne, bak geceleri beni sinende yatır da razıyım gün ışığında yokluğuna... ama dönünde kocaman sarılıp bana.. beni kokla, beni öp, beni okşa da seni canımda hissedeyim, seni yanımda bileyim anne... hem biliyormusun büyüyünce bende senin gibi çalışıp bebişlerime güzel bir gelecek hediye edeceğim.... eeeee kimin kızıyım değil mi anne...
05/09/2006
YORUMLAR
eser yazana kadar şairin; sunumundan sonra okuyanın ya ;
bende kendimden çok şeyler buldum yazıda.
sabah işe giderken bebişlerin -nolur..nolur bugün de işe gitmeyin serzenişleri ve bekleyen mecburiyet...ardından gün boyu içinde bir sızı..
eserde bir çocuğun anneye seslenişinden ziyade; onlara doyamayan, her sabah onları bırakıp işine gitmek zorunda olan bir ebeveynin ruhsal çözümünü hissettim ben..
kaleminiz daim olsun güzeldi
