İnsan sıkılmak isterse bir çok gerekçe bulabiliyor,
>>> ÇOK DOĞRU. İnsan mutlu olmak isterse olur/başarır. Yani, mutlulukta sıkıntıda, nerde ararsan ordadır.
______________

Sormuş ya şair mutluluğun resmini yapabilir misiniz? Ben çok istedim ama yapamadım. Budur işte benim için en büyük sıkıntı....
>>>> Merak etme, bu ve bezeri sıkıntılar herkesde var. Ve hayallerimize ulaşamayınca kendimize sıkıntı yaparız. Gerçekleştirdiği andan itibaren ise artık değeri kalmamıştır.
İnan bu konu hakkında sayfalarca yazılır ama kalsın, çünkü alışkanlıklarımızın kölesi olmuşuz çoktan, hakkımızda hayırlısı olsun..
İnsan kanatkar olmadıkca, isteğide sıkıntısıda hiç bitmeyecektir.

Yazın cok yerindeydi,,, hatırlattı,,, güşündürdü,,, inşallah dersimizi alırız.

Muhabbetle...

"sahibinin sağladığı şöhretli bir duruşu olan ruh durumu. insanlar kötü ve sıkıntı vereni dillendirmek konusunda sevinç ve benzeri çoşkun durumlara haksızlık yaparlar, abartır kavga çıkarırlar, daha da abartır savaş başlatırlar. hitler'in fps oynayabileceği bir bilgisayarı olsaydı onca insan ölmezdi misal. neyse işte...gelişerek büyüyen gizli kaotik bir devrin içerisindeki birey depresif halden kurtuluşu büyük alışveriş merkezlerinde arar..."

"sınıfsız bir mevkide emin olmamakla beraber belki de sırf ait olma niyetiyle yapılan bir yolculuk esnasında maraza çıkartan iyelik eklerine dayanamayıp ya da senaryonun böyle zahiri ve acısız olması, bandajsız olarak seyahatin sonunun bulunması niyetiyle (ki ne kadar az flaster o kadar az kan kaybı demektir) daha fazla "tutum"ayarak sıkıldığın anda geçen renk körlüğüdür, belli bir süre yalnız sarı görülür, lakin renk sizi normal görür, bazı vakalarda görmez bile..."

"insanı rahatlıkla düşündüklerinden korkutup, kendisini inkar edebilecek duruma getiren duygudur. her zamanki zevkler, istek duyulan eylemler ve konuşmaktan hoşlandığınız kişiler kurur kalır gözlerinizin önünde. son derece ciddi bir şekilde uğraştığınız şeyler değersizleşip küçülür. duvarlar uzar, oda içinize doğru çekilir, "offf" diye mırıldanırken sarf ettiğiniz kelimeler saydamlaşır, kimi zaman tıpkı lafı bir yere getirmeye çalışıyor gibi büyürler yine içinizde, ama cevap veremezsiniz. hayat yoksunluğunun beyne vurduğu dakikalardır..."

"devamlı içini kemiren hiçbir şekilde cıkmak bilmeyen insanı daralttıkca daraltan kötü ve boğucu bir his..."

"Tanıyorsun beni, belirsizlikler karşısındaki tepkilerimi biliyorsun.
Sıkıntılar basıyor yine zaman zaman, duygusal gel-gitlerim, isyanlarım oluyor; kafam bazen patlayacakmışcasına
düşünce dolu.
Sabahları yataktan çıkamıyorum hemen; günlerim yarı dalgın geçiyor, geceleri kolay kolay uyku tutmuyor.
Kafamı boşaltmak istediğimde gece yatağımda, seni düşünüyorum; tenini, sesini, sarıldığımı sıkıca, nefesini omzumda.
O zaman sanki biraz daha rahatlıyorum, daha kolay dalıyorum uykuya..."