Nefis Tevbe

• 19 Eylül 2009 Cumartesi 14:18:00

Her ne kadar insan kendisini günah ve hatalardan uzak tutmak istese de, çevre dolayisiyla uzaklasamiyor. Her seferinde kisi rabbine: “ben pismanim, affet birdaha yapmayacagim” dese de nefsi terbiye olmadigi sürece, günahlardan uzaklasamiyor. Gözleri yasli secde ye kapanarak, gönülden ve yürekten günahlarindan tevbe ediyor dolayisiyla o günaha, yani pisman olup tevbe ettigi günaha birzaman düsmüyor. Fakat tevbesi saglam ve ciddi olmadigi için az bir zaman sonra tekrar ayni hata ya çok çabuk düsebiliyor. Saglam bir tevbe imâni kuvvetlendirir, kuvvetli bir imân da günah batakligindan kisiyi uzaklastirir. Uzaklik manasini söyle açiklayalim: günahlardan uzaklasan, yaptigi hatayi hatirlayinca utanir, rabbinden haya eder. Yüregi hüzünlenir, aglamaya baslar. “neden yaptim!” sorusuyla birdaha o hataya kolay kolay düsmez. Iste isin asli günah’tan uzaklasabilmek ve onu birdaha islememek. Nefse sorsak düsmeye hazirdir günahlara, fakat nefsi terbiye etmek insanin elindedir. Bu tevbe ile, zikir ile sükür, fikir ve tefekkür ile gerçek olur. Nefsi terbiye etmeye çalisan, yani onu yola getirmeye çaba sarfeden kisi tevekküle yönelir. Günahlardan tevekkül: “günahlardan uzak durdum, senin için. Nefsimi terbiye et, kalbimi ve niyelterimi temizle Allahim” , mânasini tasir. Dolayisiyla kul günahlardan tevbe eder, sonra uzaklasmaya baslar ve sonra tevekkül eyler. Günahlardan uzaklastigi sürece huzur bulur kalp. Kalbindeki günah ve gaflet noktalari birer birer silinir. Kalp, temizdir ilk yaratilista. Hersey insanin elinde bozulur, her insan kendi kendine zarar verir. Insan, kendisini ya yüceltir ya da zillete düsürür. NEFSİMİZİ NASIL TERBİYE EDECEĞİZ? Az ye az uyu. İnsan, vücuduna gerekli olan yeme ve içmeyi temin ederek, şehevi duyguları tahrik eden yollara girmeyerek, o’nlara ait meseleleri dile getiren batıl tasvirlere göz dikmeyerek ve o’nları hatırlatacak her türlü söz ve davranıştan uzak kalarak nefsini terbiye edebilir.
Nefis akli kullanir. Nefis insana batili hak gösterir, siyahi beyaz kullanarak akil silahini kullanir. Kisi baskalarini ve kendisini aldatmadan geri durursa nefsini durdurabilir, ona söz geçirebilir. Aksi takdirde, nefis insani sarip sarmalar, kötü yollara götürür ve ruhu sıkar. Dolayisiyla insan rabbinden uzaklasir.
Nefis vesvese verir. Çesitli vesveselerle nefis, insani yaptigi ibadetlerden sogutup Allah’tan uzaklastirabilir. Kisi, tefekkür metoduyla nefsini frenleyebilir. Insan, vazifesini yerine getirdikten sonra ruhu hafifler. Çünki vazifesini yerine getirmistir. Bundan sonra ölümü hatirlayip, Allahin kulunu her yaptigindan hesaba çekecegini bilir ve hep bu düsünce üzerinde olup nefsine taviz vermeden yasar..
Kur’an-i kerim’den:

Ben yine de nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis şiddetle kötülüğü emreder. Ancak Rabbimin rahmetiyle yarlığadığı müstesna. Muhakkak ki, Rabbim bağışlayıcı ve merhametlidir. (YUSUF/53)

Kalblerinde hastalık bulunanların :" Bize bir felaket gelmesinden korkuyoruz" diyerek, onların arasına koşuştuklarını görürsün. Umulur ki Allah, bir fetih ihsan eder veya katından bir emir (iş) getirir de içlerinde gizlediklerine pişman olurlar. (MAİDE/52)