CANTANEM
Bu sana kaçıncı mektubum cantanem!
Artık dayanacak hal kalmadı bu hasrete
Ne bir ümit var nede bir ışık parçası
En deli düşlerimdesin hala
Rüyalarımda sen, gerçeğimde sen
Seni sensiz yaşamak her gün yeniden ölmek gibi
Bu dayanılmaz boşlukta çınlar her ses
Cantanem ne seni unuturum nede o güzel gözlerini
Her gece düşümde sen, gündüz gerçeğimde yine sen
Uzattım ellerimi tutsana cantanem!
Birden her yer karıştı,pembe bulutlar dağıldı
Gökyüzünü kara bulutlar sardı
El ele koştuğumuz kırladaki papatyaları
Kimler kıyıpta kopardı....
Cantanem....
Nerdesin en güzel düşlerim nasılda yarım kaldı
Yemyeşil bahçelerde ötüşen kuşlar yok artık
Gül bahçelerini dikenler sardı
Sende yoksun cantanem, seni benden kimler aldı?
Koca koca duvarlar yükseliyor sana giden yolların önünde
Artık bir imkansızsın benim için cantanem
Ellerimden kayıp giden,yüreğime ince sızı veren
Hep hasretle beklenen imkansızımsın
CANTANEM.......

S€ssiz P€ri
1.2.2009
saat: 02:45