Mutluluk…
Her zaman herkesin peşinden koştuğu, ancak herkese nasip olmayan gizemli bir hazine…
Üzerine yüzlerce, binlerce kitaplar yazılan, ciltler dolusu bilgi yer alacak şekilde araştırmalar yapılan bir konu…
Kimisi mutlu bildiklerinden öğütler alır, kimisi bildiği yazarların eserlerine başvurur… Öyle veya böyle herkes maddi manevi bir takım çaba içerisindedir.
….
İnsanı yaratan insanı en iyi bilendir.
O, insanlara gönderdiği yüce fermanında, birçok yerde buyuruyor ki:
“Ebediyyen kalacağınız bir yer hazırlayacağım ve sizi orada mutlu kılacağım” diyor.
Çünkü insan gönlünü ebedden başka bir şey dolduramıyor; çünkü ebed için yaratılan bir insanı, ebediyetten başkası mutlu kılamıyor.
Bu ebedî mutluluk mekânını, Kur’ân Cennet diye niteliyor; altlarından ırmaklar akar diyerek insan gönlünü o tarafa yönlendiriyor.
…
Dünyada da Cennet var mıdır dersiniz? Evet Dünya Cenneti vardır. İşte insanın dünyadaki küçük bir Cenneti ailesidir, yuvasıdır.
Nasıl mı?..
Ahiret inancıyla süslenen bir aile cenneti, firdevsî bir makama erişir ve o aile efradı için dünya, mutluluklarının yaşandığı bir merkez, bir üs konumuna geçer.
Çünkü;
Erkek, hanımına sadece güzelliği için bakmaz o zaman...
Ebedî bir âlemde, ebedî arkadaşım gözüyle bakar artık.
Yaşlanıncaya kadar değil, sonsuza kadar muhabbet besler.
Hanım da kocasına ebedi yoldaşı nazarıyla bakar.
Böyle olunca mutluluk genişler; maddi güzellikle sınırlı kalmaz. Çirkinleşince, fakirleşince, hastalanınca... son bulmaz.
İşte o zaman mutluluk ebediyete yayılır.

Bu mutluluk;
Ruhları kaplar atlas libas gibi.
Kalpleri kucaklar tatlı bir huzur gibi.
Yürekleri sarar ince bir meltem gibi.
İşte mutluluk böyle mutluluk olur: Ebedî ve daimî...
Sevdiğiyle, sevgiliyle, sevgiyle beraber, hem de ebedî...

O halde…
Ne mutlu O Ebedî’ye…
Ne mutlu O Ebedî’ye gönül verenlere…
Ne mutlu, ebedi mutluluğa!
Ne mutlu, mutlu ebediliğe!
Zira, Ebediyet Mutluluktur.
Zira, Mutluluk Ebediyettir.
…