birgün birini sewseniz ama ilk görüşte başlamasa bu sewgi,onu adım adım tanıyarak,keşfederek sewseniz siz farkına bile waramadan,kalbiniz bigün onu gördüğünde ansızın,sizden bağımsız atmaya başlasa deli gibi...sonra şaşırsanız ne olduğunu bi an anlayamasanız,bu duygunun adını koyamasanız...zaman geçse,günler,saatler hep birbirini kowalasa we siz artık onu sewdiğinize emin olsanız...ilk başta ’bilmesine gerek yok,ben onu sewdiğim için bile mutluyum’ deyip awutsanuz kendinizi...sonradan tatlı,hoş kalp acıları çekseniz,onunla bu kadar samimiyken bi o kadar da uzak olsanız ona...küçük utançlar yaşasanız,ya öğrenirse diye...bi yandan bu sorunun cevabını merak ederken diğer yandan da bu soruyu sormaya cesaretiniz kalmasa...güzel,saf bi sevgi büyütseniz ona karşı...yüz yüze geldiğiniz de ellerinizin içi terlese yanaklarınız al al olsa...karşınızda ki de anlayışsız değil ya,sizin ona karşı olan duygularınızı hissetse...ama kendisini size layık görmese we bu yüzden de asla sizin ona karşı hisettiğiniz sewgiyle bakmasa size...parça parça büyütseniz yüreğinizde onun sewgisini...sonra onunda sizin beslediğiniz sewgiyi hissetiğini anlasanız...artık,onu gördüğünüz her an ondan kaçsanız,sewginizden öne koysanız gururunuzu ama asla ona ’seni sewiyorum’bu cümleyi kurmayacağınıza dair kendinize söz werseniz...artık hiç bişey eskisi gibi olmasa,arkadaşılığınıza dair hiçbir iz kalmasa geride...içinizde ki ses;yaptığınızın yanlış olduğunu söylese utanmamanız,ondan kaçmamanız gerektiğini sizde bilseniz ama gururunuz wardır we yıkamazsınız o koca duwarı..!sessiz,sakin,temiz we saf bi sewgiyle bi hazine gibi onu içinizde korumanın werdiği gururla ömrünüz son bulsa....!!!