Kendime Not (Telefonda Dedikodu 1)

• 15 Eylül 2009 Salı 11:18:06

GÖRDÜM, AŞIK OLDUM, ÖLDÜM..

Bir mutfaktaydık;hararetlİ bir karmaşa ve dalgın bakışlarım vardı. Birden ufak bir tıkırtı ,ve GÖRDÜM. Düşlerini atkısına saklamış bir kız vardı kapıda ,selamsız durdu. Dinliyordu uğultulu kalabalığı. Yüzünde bir gülümseme ile boynundaki atkının sarkan yanaklarını tutuyordu; kaçmasın diye. Selam verdi,öksürdü. Daldım gülümseyemedim bile.Sadece baka kaldım. Yumurtaların içinde çift sarılıydı gözleri. Gözlerim yanıldı ve binbir sayfa çevirip binbir resme baktı.İlk gördüğüm annemdi, son gördüğüm ilk aşkım.binlerce resmi taradı gözlerim.. ama o bambaşkaydı.

Elini kaldırdı ,gözlerimin buğusunu silermiş gibi iki kere sağa sola salladı. Uyandım ve selam verdim. Yine öksürdü ,kapıdaydı.Sıgaramı söndürdüm ve tatlı tatlı kızdım etrafımdakilere.Sordum rahatsız mı oluyorsunuz diye. Utandı sağa sola baktı ve hafifçe salladı başını,saçları kıvırcıktı. Yine binlerce film karesine baktım. Bir uçurumun kenarında ölüme hazırlanıyordum, onu gördüm gülümsedim ve atladım.

Gitti sonra. saçları bende kaldı. Dakikalar,saatler,günler... Sürekli yüzümde yüzü. Yoktum ama o ordaydı. En köşede mutluluğu canlandırıyordu. Camekandan ona bakmamak için yanındaki herkesi ezberledim. Repliklerini bile.. Bekledim. Gizli gizli baktım. Bana gülümsediğini hayal ettim. Sonra birgün selam verdi,cağırdım ;ellerime aldım ve kızdım. O anlamadı ama, doğduğu için kızdım. Adı aşktı. Çevirdim dans bahanesiyle çevirdim bir daha baktım.Unuttum sonra güzelliğini. Unutturdum kendime. Aldatmak yakışmadı bana vazgeçtim. Başarılıydım ve belkide mutlu. Yoğundum çünkü. Ama AŞIK olmuştum OLDUM.

Dakikalar, saatler, günler hatta haftalar...Geçici olarak kızgınım. Ayrılık başıma gelen en güzel şey.İçimde aşk yok. Aşk nerde, nedir? Bir sürü sisli dairenin içinde çark-ı dünya için koşuyormuş gibiyim. Gelin üzerimde deneyler yapın. Sabırlıyım.On üç liseli ile uğraşıyorum sahnede ve elimde sigara. Yalnızım. Telefonum bir başka çalıyor.Tedirgin bir ses. Beni soruyor ve telefondan alıyorum kokusunu ama müsait değilim. Kapatıyorum. Sonra ben arıyorum,o müsait değil. Sonra o ,sonra ben. Sonra o ,sonra ben. Umutsuzlaşıyorum. Birkaç masal geliyor aklıma.Rapunzen’in kel, kurtun tok olduğu.Yalan söylememeye yemin etmiş aç kargalar...Umutsuzlaşıyorum.Kaderciyim korkuyorum.Dakikalar,saatler,günler...

Herşeyden vazgeçtiğim bir anda randevulaşıyoruz.Uzaylılar beni kaçırmamış. Çok şanslılar...

GERİSİNİ YARIN ANLATIRIM