NEFESTEN..NEFRETE...

• 14 Eylül 2009 Pazartesi 23:59:26

Beklenmedik ihanetlerle yerle bir olan ruhum,geçen zamanla dizleri üstüne durabilmişti ancak.Bir ışık süzüldü penceremden,bir ses “kalk!” dedi.Karanlığa ne isyanlar birikmişti içimde,kaç kurşun dizmiştim namluya;tek kurşunla hakkından gelemem diye.İçime akıtılan zehri iade edecekti sözlerim..Lal oldu dilim.İlahi!Ne yücesin diyebildim…Telaşım dündendi,sevincimse ilk günden..Taradım saçlarımı,tek tek gezdim bütün aynaları.Gözümün feri,dizimin dermanı,sevdiğim hoş geldin!

Ne iyi ettin de geldin diyebilmeyi hayal etmiştim oysa aylardır.”Kalk!” diyen sesi sen sandım.Tam ayaklanıyordum ki,şefkat tokadını senin elinden yedim.Ve yine yerle bir oldu ruhum.O gece kendini intihar ettin yüreğimde.Düştün gözümden,çakıldın yere.Gözümle görmesem inanmazdım;kalktı perdeler ve bana can çektire çektire öldün içimde!Son kez yerlerdeydim ben de.Saçlarımdan kokunu sıyırdım.Hasret nöbetlerimden firar ettim.Bütün sözlerine sağır,her gece sarılıp koklamadan uyumadığım hayaline kördüm artık.Anıları da ben katlettim,nefreti iliklerime kadar hissedince.Çıldırasıya ağladım;bu acıyı bana yaşatan sen misin diye.Belki de,bir günahım döküldü sözlerinin nişan aldığı yerde.Ve esma-ı celal sende tecelli etti!Acıdım haline..Sen O’ndan bir lütuftun,huzurdun ya ömrüme.Yusuf yüzlüm(dün),yakarışımdın ya En Sevgiliye!Şimdi ağzın irin kokuyor.Kapkara olmuş alnını kim bilir kaç secde arındıracak?Kalbini nasıl sattın beton işçilerine?Neden azat ettin içindeki şeytanı?Suçlayamazsın kimseyi kendinden başka!Bugünleri sen çağırdın,kulak asmayarak hiçbir çağrıma.Sen uçurumdan atla,sonra arkamdan ittiler de.Cennet ucuz,cehennem pahalı,bütün servetini tükettin!

O gece kovdum seni geleceğimden.Kapattım bütün kapılarımı,sevdanı sattım üç kuruşa.Şimdi özgürsün bana tutsaklığın kadar.Unut aşkına yaktığım ağıtları.Unut,tek seni katıp önüme,arkama attığım dünyaya meydan okuyuşlarımı.Bende de yalan oldu sevda.Bilerek ve isteyerek vazgeçtim senden.Sen devam et,ait olmadığın hayatları kendi hayatına oldurmaya çalışmaya.Ben durmadan konuşan kalabalıkların sözüyle sevmediğim gibi seni,yine kimsenin aklına uymadan,kendi aklımla vazgeçiyorum senden.

Sen dönene kadar bir umudum vardı.”Sen nasılsan ben de öyleyim” derdik hep.En güçlü avuntumdu bu.Benim her yanım nasıl dağlanıyorsa sensizlikle,bensizlikte seni acıtıyor sandım.Neye yarar artık,bir ölüsün sen!Kendinle birlikte,umutlarımı da,avuntularımı da,sevinçlerimi de intihar ettin o gece.İstediğin buydu;bana matemi,karaları reva gördün!Ben de adam gibi tutacağım yasını.Yas bitene kadar bir kuyunun dibinde sürecek gibi hayat.Orda çürüyeceğimi bilsem,eline uzanmayacak elim.Zamanın sırrına eğildim.Bütün saatlerimi nefrette durdurdum.Derecesini bilmediğim yanıklarım böyle iyileşecek.İnadına geçeceğim o sokaktan,inadına dinleyeceğim o şarkıyı.Böylece yüzleşeceğim kaderimle ve nefretinle.Belki de hayatta ilk defa bir hedefine ulaşmayı başardın;benim mutluluğuma hüküm yazdın,kendini öldürdün.Adam gibi tutulacak yasın.İsyansız,inkarsız,boyun eğerek kadere.Artık kirlenmeyecek dualarım adınla.Üzülme!Bir Fatiha’yı da çok görmeyeceğim ruhuna……

H.B. 14.09.09