Canım Sevgilim

• 14 Eylül 2009 Pazartesi 15:46:43

Haydi vakit tamam, gitmelisin! Beni gömüp sonsuz karanlıklara..terketmelisin. Unut birlikte geçirdiğimiz 30 yılı..unut ki, Bedenin parmaklarımı hatırladıkça titremesin.

Seni ilk tanıdığımda 9 yaşındaydım. Daha o gün beni cezbetmiştin. Öyle merak ediyordum ki seni..Ne pahasına olursa olsun,seninle tanışmalıydım. Ve öylede yaptım. Tabii biraz tehdit girdi işin içine ama..sanıyorum buna değerdin..

Seninle hergün merada buluşuyorduk..bazen bir ağacın dibinde..bazende samanlıkta..ama bizi görmelerinden öyle korkuyordum ki..senden kimseye bahsedemiyordum.seni çok sevmiştim. Adeta başımı döndürüyordun.

Amcam ve abim senin arkadaşındı. sana güvenebileceğimi biliyordum. Ama annem ve babam ve hatta dedem neden seninle arkadaş olmama kızıyordu anlamıyordum. Amcam ve abim bile senle arkadaş olduklarını söyleyemiyorlardı. Oysaki sen babama bizden daha yakındın. Belki de bu yüzden seni bu kadar çok sevmiştim. Ara sıra çok korksam da yakalanmaktan. Senden bi türlü vaz geçemiyordum.

Yaşım 11 olmuştu yani tanışalı 2 yıl dolmuştu. Bir gün komşumuzun kızını senin yanında gördüm ve bizim de arkadaş olduğumuzu ilk defa Süreyya ablama söyledim. Bana seninle ilgili çok önemli bilgiler vermişti o gün, hiç unutmuyorum. Ve en önemlisi senin bazı kuralların olduğunu o gün öğrenmiştim..Sana nasıl davranmam gerektiğini öğretiyordu bana ki..birden nefesim daraldı heyecandan bayılacak gibi olmuştum.

Zaman ilerledikçe senin ne kadar çok kişiyle dost olduğunu görüyordum. Ama bana karşı olan ilgin yakınlığın çok farklıydı. Çok iyi bir dost ve arkadaştın. Birden bire hayatımdaki en önemli şey sen oluvermiştin. Neden seni bu kadar çok sevdiği ve seninle neden gizli gizli buluşmak zorunda olduğumu bir türlü anlayamıyordum..artık yaşımda büyümüştü. 13 yaşına girmiştim.

En yakın arkadaşımla seni paylaşmak hiç hoşuma gitmiyordu. Ama buna mecburdum. Aslında senin sadece bana ait olmanı istiyordum. Çünkü her zaman aklımdaydın ve seni çok seviyordum. Gün geçtikçe senden ayrı kalmak daha bir zor geliyordu. Bir gün tüm cesaretimi toplayıp aileme senden bahsetmeye karar vermiştim.

Ki, annem bizi yakaladı ve senden babama söz etti. Babamın ilk önce çok kızacağını düşünmüştüm. Fakat hiçde düşündüğüm gibi olmamıştı. Tam tersi babam seninle görüşmeme izin vermişti..ama belli zaman aralıklarıyla ve sadece günde iki kez. Olsun ben bunada razıydım. En azından artık seninle elele rahat bi şekilde dolaşabiliyordum. Hatta annemin babamın yanında rahatça oturabiliyorduk.

Yaşım 18’e geldiğinde seninle daha çok birlikte olmaya başladık. Ve artık seni hiç kimseyle paylaşmak zorunda kalmıyordum. Dilediğim zaman,dilediğim kadar yanımdaydın. Hatırlarsan ilk ayrılığımız tam 9 ay sürmüştü. Seni tamamen unutmak üzereydim ki..gene bir arkadaşım sağolsun beni seninle barıştırdı. İşte bundan sonra artık bir daha hiç kopmamak üzere beraberdik...

Aradan çok çoook uzun yıllar geçti, değil mi? Hala benim yanımdasın ve ben seni çok seviyorum. Ne olursa olsun beni terketmeyen tek dostumsun. Her zaman yanımda oldun beni hiç yarı yolda bırakmadın..yatarken seninle yattım, kalktığım da hep yanı başımdaydın. Aradan uzun yıllar geçti hem de çok uzuunnnn...ve ben hala seni çok seviyorum!

Sevgilim..biliyorum beni çok seviyorsun, ben de seni çok seviyorum..ama ayrılma vakti geldi de çattı . Birlikte olduğumuz 30 yıl boyunca beni çok mutlu ettin. Bazen ayrılıklarımız da oldu, senden asla tam anlamıyla vazgeçemedim. Şimdi düşünüyorumda..senin benim için çok zararlı olduğunu söyleyenler ne kadar haklı acaba.

Biliyormusun bu senin için yazdığım ilk ve son, yani tek "Mektup" ve eminim bu mektubu okuyanlar seni çok merak etmişlerdir..İşte artık zamanı geldi adını açıklamanın..Şunu bil ki..aramızda ne yaşanırsa yaşansın ben seni asla unutmayacağım v.e seni her zaman hatırlayacağım. Hayatım boyunca gerçek bir aşkla yalnızca seni sevdim ve sana hep sadık kaldım..

Çocukluğumu ve gençliğimi hatta orta yaş bunalımlarımı hep seninle aştım..seni ömrüm olduğunca, sağlığım elverdiğince seveceğim aşkımmmm...Canım ("S....M")

Emine Genç 14 Eylül 2009 03:15