ortaokul birinci sınıfa gidiyordum. Sınıfın en küçük çocuğuğuydum. Diğer çocuklar benden büyüktü. Kimisi sınıfta kelmış kimisi geç başlamış. Neyse sınıf başkanı seçiyorlar. Ben aday olmadığım halde beni seçtiler. Nedeni de ben küçük oldğum için boş derslerde görültü yapıyorlar bende yazamıyorum gürültü yapanların ismini.

Bir gün yine sınıf hahababam ınıfı gibi. Öğretmenimiz girdi sınıfa. Başka kalk dedi ben kalktım. Yaramzlık yapanların listesini istedi. Bende yok tabi. . Ama onlar kimin yaramzlık yaptığını biliyorlar. Birer birer dizdi tahtaya tabi beni de. Hepsine birer tokat. Beni de tam köşeye durdurmuştu. Bana bir tokat attı kafam duvarak. Bir tokat diğer yanağıma. kafam diğer duvara ve otur dedi yerine. Hiç ağlamadım. Bir sonraki gün yine dersler boş ve gürültü çok fazla yine aynı öğğretmen. Listeyi istedi. Yok dedim. " Dün dersini alamdın herhalde " dedi. Ben dersimi aldım hocam. O da sizin bildiğiniz bir gerçeğin tekrar söylenmemsi gerektiğiyidi. " Dedim ve tahtaya geçtim. Ama bu defa tek kelime söylemeden sınıftan çıkıp gitti. ve arkadaşların boş derslerde hiç ses yapmadan oturdular. Ve ben ghiç ama hiç liste yapmamıştım.

Yazınızı okuyunca bu günü anımsadım bir anda.

Yine çok güzeldi yazınız. Kutluyorum kaleminizi ve sevgiler yüreğinize

Bu öykülerin hepsi de " Günün Yazıları"na seçilecek öykülerdir... Her zamanki gibi kutluyorum sizi. Saygılar...

ilahi onur hanım ... size de hiç iyi bir öğretmen denk gelmedi mi allah aşkına :)

"Hazreti Ali Efendimiz: "Bana bir harf öğretenin kölesi olurum!" demiş."

_ "Ona parasız öğretiyorlarmış. O, Milli Eğitim’den parasını alıyor. Dayak atma parasını da istesin! O da bir kalem iş! Haydi kes!

Kutluyorum...
Selam ve sevgimle...

Ailevi sebeblerden dolayı bir yıl ortaokula gidememiştim.Sonraki başladığım yıl,ilk matematik yazılısından üç almıştım.Öğretmenimiz olan beyefendi--dördün altında olanı döveceğim--demişti.Duymuştuk aslında önceki sınıflardan bu huyunu.Tahtaya kaldırdı hepimizi,parmaklarımızı gösterdiği şekilde bir araya getirmemizi söyleyip,cetvelle sıradan vuruyordu ki,sıra bana geldiğinde elimi çektim.Çok kızdı ve bağırdı._uzat-- diyor bende sadece korku var.Yüzümü tutup tahtaya geri iterek şiddetle çarptı.Aniden istifra etmeye başladım ama bu sırada nefesde alamıyorum,sanki boğulacağım.Neyse idare götürdü vs.
Yılarca matematik dersinde,sınav olduğu gün nefessiz kalıp istifra eder oldum.Geçen yıl belediyenin açmış olduğu bir ingilizce kursuna yazılmıştım.Hİç aklımda yoktu,sorularda Türkçe sayıların ingilizce karşılığı istenmişti.Daha ben sayıları görür görmez,aynı şeyleri yaşadım.Ve ben kırk yaşımdayım.Demekki bunlar çocuklarımız için çok önemli...Böyle davranan öğretmenlerimiz varsa,lütfen yapmasınlar.O kadar güzel bir konuydu ki aklımdakileri yazamadan edemedim.Saygılarımla

Eh ne demişler? "Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vadır." Kimisi yüzüne gözüne bulaştırır.

Maalsef, bazı yaşananlar aradan ne kadar yıl geçerse geçsin unutulmuyor. Benim de lisede iken bir daktiloğrafi öğretmenim vardı. Her derse gireceği zaman sinir krizine girerdim. O da bana gıcık kapıyordu sanırım, ikmale kalmıştım o dersten. Ertesi yıl başka bir öğretmen girdi ve ben çok başarılıydım o dersten. İkisini,n farkı çıkıyor ortaya. İyi olmak çok zor, kötü olmak ise çok kolay. Kutlarım sevgili yazarım.

hakikaten ben de kızdım şimdi şu öğretmene;)bize bu duyguyu geçirebildiğine göre kalemin sağlam. hoş yazıyorsun demek istemedim ,sebebini de söyleyeyeim dedim.;)

Yüreğinize emeğinize sağlık, harika bir anlatım. Okurken tırnak olayında anneye anlatılan kısım hikayenin içindeymişim gibi gözlerimin önüne geldi hem gülümsetti hem hüzünlendirdi



ÜZÜMKARASI tarafından 9/14/2009 1:27:42 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bu yazida;

ögretmene isyan
anneye kirginlik var

Muhtesem
olan,
herseye ragmen dimdik ayakda durabilmek

ve bu öyküd süphesiz günün yazisidir!

Çocuğun anne ile arasındaki soğukluk dikkatimi çekti doğrusu.Niye böyle bir türlü anlayamadım.Şu cetvel olayı da biraz abartılmış gibi geldi.Ben hiç rastlamadım da...
Okurken kendi çocukluk yıllarımla mukayese ediyorum.Farklılık olabilir.
Yazının sürükleyici olması harika...
Kutlarım üstad.saygılar...

ne kadar kötü ya evet cetvelle cocuklarin canini yakmak.
bu nasil egitimcilik.hala bu gibi seyleri yapiyorlarmi bu cagda acaba.
tirnaklarin hafif uzun olmai bencede en güzeli.
birde evet hayatta bilgisi olan insan bir cok yerde yardimci ola biliyor.keske herkes öyle olsa her insanin yardimina kossaydi.
yine cok güzel cok degisik bir cok yönden bakilabilir bir yaziydi.
emegine ellerine saglik.sevgiler sonsuz.

sevgili ONUR BİLGE,
Sizin anılarınızı okuyunca kendi anılarım okadar örtüşüyorki,bazen kendi çocukluğum gözümün önünden geçiyor da yüreğim cızlıyor.bu tip insanlardan her ortamda var Allah bizi bu devirde bu tip insanların şerrinden korusun.yüreğinize sağlık.yazılarınız daim olsun .onlar benim gece doslarım.onlarla hüzünlenip onlarla neşeleniyorum.sevgiler,saygılar.