Gökyüzü berraklığını yine gösterdi. Sevgi çiçekleri canlanmış yüreklerde. Bakıyorum da inadına sevmek ve sevilmek var yeryüzünde… Sevgi ne kadar anlamlı bir duyguymuş. Düşünüyorum da sevmek sevilmekten daha mı üstün çünkü insan sevdiğinden emindir ama sevildiğinden sevdiği kadar emin değildir.
Sevgiler solmayan çiçekler gibidir. Kalplere umut verirler, ilaç olurlar. Sevgi çiçeği solmadığı soldurulmadı sürece hep umut verir güzel gönüllere…
Çok güzel bir duygudur diyoruz sevgi… Ama bazen hiç çekilmez oluyor. Bazen sevgiler o kadar çok kırıyor ki yürekleri, yıpratıyor kalbimizi sevdiğimize duyduğumuz sevgi.Belki de çok sevdiğimiz için ve sevgi çiçeğimizin solmasını istemediğimiz için kendimizi üzüyoruz.
Orta da bir şey yokken sevgimizi kaybetmekten korkuyoruz.
Önemli bir duygu, kaybetmek istemediğimiz bir duygu diyoruz. Evet çünkü çiçeklerimizin gönlümüzde solmasını istemiyoruz.Severken sevilmek gibi güzel bir duygu varken neden sevmekten sevilmekten kaçınalım ki…Ben sevgi çiçeğimin solmasını istemiyorum.çünkü sevmek kadar güzel ve anlamlı bir duygu yok.
SEVGİYLE BAĞLANMAZSAK BU HAYATA
GERÇEKTEN ÇEKİLMEZ OLUYOR YAŞADIKLARIMIZ
(Sevelim sayalım üç günlük dünyada yaşananları yok saymayalım)
Acılar olgunlaştırıyor diyoruz,ama olgunlaştıkça da değerlerimizi unutuyoruz.Fark etmeden kalp kırıyoruz.Üzüyoruz dostlarımızı,sevdiklerimizi ve bizi sevenleri…