Anlamsız bir yaşantıdır gidişinin ardı.Kudüstüm bütün acıları içerime gizleyip duvarlara ağlamıştı herkes bende.Bir maziydim oysa Amedin surlarında zamanı yok saymış yıkılmamışım.Ninovaydım,Taiftim asilik ihtişamıyla.. Hama’ydım suskunluğum ve çaresizliğimle beraber. Ayrılığın dillenmeyen öyküsüydüm yitik sayfalarda.Ben en çok sendim aslında mazimde senden başka kalıntı yoktu çünkü..Harran kubbelerinde izleri gitmeyen yağmur gibisin elim hala ellerinde yüzün yüzüne dönük..Seni güneşin girmediği nemli odalarda paslı heveslerde yitirdim..Ah yüreğim yarım bir ezgisin sözcüklerin parça parça dilimde..Sana bahçelerden güller büyütüyordum dikenleri kanatır oldu beni.Yağmur sonrası bir insan selinde arıyorum seni.İndirilen şemsiyeler altındaki kapalı kutuyu andıran gözler senli bakmıyor hiç.Diyar-ı hüzündür bütün memeleket.Birdem yağmurla ağlar birdem güneşle yakar.Mezar kalıntısı bir şaheser sensizlik.Kutsallığını tüketiyor gün gün hasretin.Dokunuyor matemim düşünce yüreğimin yarımına.Tutup küfrü basıyorum sensiz herşeye.Birileri gözlerimi görmekten kaçıyor,birileri hırsızlığımdan ürküyor.Suskun ve durgunum oysa senli denizlerde.Yollarda tazeli duruyor ayak izlerin..Bir ürkek kuşa sattım ben tüm özgürlükleri. Mutlu ol sensizde senleyim....

Y İ T K İ N Ş A İ R