SEVGİ ÜZERİNE

• 13 Eylül 2009 Pazar 16:37:06

SEVGİ ÜZERİNE

Dr. Sadık Özen

Toplumun, etik değerlerinden her gün biraz daha uzaklaştığı, maddi şeylere daha çok önem verildiği, sevginin anlamını yitirdiği ve bencilliğin, paylaşımın önüne geçtiği bir dönemdeyiz.

Sevgisizlik giderek artıyor, dostluklar ve arkadaşlıklar sorumsuzca harcanıyor, moral değerler bir bir yok oluyor, yuvalar yıkılıyor. Sahip olunan bütün moral değerler, kişisel çıkarlar uğruna feda ediliyor.

Cumhuriyetimizin temel ilkeleri tartışılmaya, milliyetçi duygular yok edilmeye, vatan sevgisi unutturulmaya, ulusalcılara hain damgası vurulmaya başlandı. Siyasi çoğunluğu ellerinde tutanlar; kendilerine özgü ilke ve kavramlarla, bu olanağı muhaliflerine karşı amansız bir güç olarak kullanıyorlar. Demokrasi ve özgürlük adına, gerçek demokrasi yaralanıyor, onarılması güç suçlar işleniyor.

Tuzu kuru olan ve işini yoluna koymuş olanlar, bütün bunlara kafa yormuyor ve günlerini gün etmeye çalışıyorlar. Öte yandan, ilkelerini ve vatan sevgisini kişisel meselelerin üstünde görenler, gelecek için ciddi kuşkular duymaya başladılar, İçlerinden kimileri, büyük bir cesaret göstererek fikirlerini açıklamaya çalışırken, kimileri de akıllarından geçenleri uykusuz geçirdikleri gecelerle paylaşarak suskun kalıyorlar.

Böyle bir ortamda, insanlardan sevginin tarifi istense acaba nasıl yanıt verilir?
Öyle sanıyorum ki, herkes birbirinden farklı şeyler söyleyecektir. Çünkü bu ilahi duygunun kapsamı çok geniştir ve kişiden kişiye değişir.

Şimdi ben, bu soruyu, önce kendime sorarak; verebileceğim yanıtı, daha doğrusu sevgi ile ilgili duygu ve düşüncelerimi okurlarımla paylaşmak istiyorum. Bilmem bana katılanlar ya da karşı çıkanlar olacak mı?

Ben, “Sevgi evrenseldir” diyorum. Sevginin; memleketi, dini, dili ırkı olmaz. Seven için, her yerde vardır sevgi. Yeter ki onu görebilen, ona dokunabilen ve içinde yaşatabilenler olsun. Dokunmaktır sevgi. Paylaşmaktır. Yaşamın tadı, mutluluğun anahtarıdır. İnsan; içindeki sevginin varlığı kadar insandır.

Pozitif enerjinin, insani duyguların, iyimserliğin kaynağıdır. İçinde kin ve nefret duygularını barındırmaz. Bağışlayıcı ve uzlaşıcıdır. Doğadaki bütün varlıklara değer verir, onları kucaklar.

Ben, “Sevgi doğmatiktir” diyorum. Sonradan kazanılamayan Tanrısal bir duygudur sevgi. Para, pul, mevki ve makamla elde edilemeyen ilahi bir duygu. Satılamaz, satın alınamaz, pazarlığı bile yapılamaz. Bir Allah vergisidir o. Aynı zamanda kalıtsaldır.

Sevginin oluşmasında; ailenin, çevrenin, toplumsal yapının, maddi olanakların, paylaşımın, siyasetin ve her çeşit toplumsal etkinliklerin payları vardır. Ama, Tanrısal yanı bütün bunlara ağır basar.
Tanrı, sevgiyi bazı insanlara cömertçe dağıtır, bazılarına da cimri davranır. İnsanlar eşit doğarlar, ama sevgide eşitlik yoktur. Aynı zamanda sevgi, herkesin pay alamadığı büyük bir şanstır. Kim bilir, herkese eşit dağıtılsa belki de bu kadar önemli ve değerli olamazdı da.

Sevgi, herkesin kolay taşıyamayacağı kadar büyük bir kavramdır. Ölçülemez, tartılamaz. Boyutları sonsuza kadar uzanır. Bazen ölümsüz olur, bazen çabuk tükenir. Yitirilmesi kolay, kazanılması zordur. Taşımak ve yaşatmak için yürek ister. Son derecede görecelidir. Görebilene gözünün ucu kadar yakın, göremeyene Kaf Dağı kadar uzaktır.

Sevgi hissetmektir, duymaktır, dokunmaktır. Heyecandır ve güzeli yaşamaktır. Çıkara dayalı olmaz. Tek taraflı da olmaz. Sevilmek için sevmek gerek. Paylaşılan en kutsal değerdir sevgi. En içten ve en gerçek duyguların yansıması, ortak değerlerin en güzelidir. Kalplerdeki sıcaklık en kuvvetli bağıdır sevginin. Hiçbir olumsuzluk, yok edemez gerçek sevgiyi. Sevgi aşktan bile üstündür. Aşk bitebilir, ama sevgi bitmez. Uğrunda ölünecek kadar yücedir sevgi.

“Sevginin rengi yeşildir.” Çünkü sevgi en yoğun ve en yüce duygu, yeşil ise doğada en yaygın ve en çok tonları olan renktir. Bu yönleriyle büyük bir benzerlik vardır aralarında. Nasıl ki, yeşilin her tonunun ayrı bir güzelliği varsa, her tondaki sevginin de ayrı bir değeri vardır.

Ana-baba sevgisi, kardeş sevgisi, eş ve evlat sevgisi, doğa sevgisi, kuş,hayvan, kedi-köpek, ağaç-çiçek, dağ-deniz, ağaç-orman sevgisi… Hepsi ayrı ayrı önemli ve değerli. Saymakla bitmiyor ve sevgiler öyle yaygın ki, daha aralarında niceleri var: Dede-torun, öğretmen-öğrenci, hekim-hasta, dost-arkadaş sevgisi ve sayılanların tümü kadar değerli “Vatan sevgisi”

Bütün sevgiler yeşilin bir başka tonu ve bu sevgilerinhepsi de bir başka güzellikte. Yeter ki insanlar sevmesini bilsinler, sağ duyulu olsunlar ve renkleri birbirine karıştırmasınlar.

Yüreklerde sevgi dolu günlar dileğiyle…