Başka Bahara...3

• 11 Eylül 2009 Cuma 22:43:49

[ kalin
-sen..sen...
dili durdu tolganın.
tanıştıkları günden bu yana ki günler, gözlerinden bir şerit gibi geçti....
erkenden gelmeleri. habersizden kaçıp gitmeleri..
Rüzger gibi gelip gidişin bundandı demek, dedi içinden..
Sen;..sakatmısın..?!
-tolga?! noldu kibarlığın...
biraz nazik olmanı beklerdim...bedensel engelli diyecektin herhalde,diye sitem etti
ayşe.
-hı?..peki daha önce niye söylemedin bana..esrarengiz gelip gitmelerin bundandı demek.
bir şekilde ayrılıp gidiyordun.yürüdüğünü hiç görmedim hiçte dikkat etmemiştim...
-gözlerin öyle kapılmıştı ki yüzüme,belli yerlerden başka birşey göremez oldun.anlatmaya çalıştım,anlamadın tolga...hem demiyormuydun,cnım feda olsun sana.kolum kanadım
ruhumu sana adıyorum...falan filan...
Tolga daha fazla taşıyamıyacağını anladı.gözleri kararmıştı.ağacın altındaki tekerlekli
arabaya bindirdi ayşeyi...bindirmek denmez aslında,sanki bıraktı torba gibi.
-Uff.canımı acıttın tolga...üşüdüm.hadi gidelim.
-tamam.araban nerde?yani otomobilin..*
-getirmedim bu gün.arızalandı,tamircide.seninkine binelim..
-ben getirmedim.
-ya...fazla da sormadı ayşe sebebini..
-parkın sonunda taksi durağı var tolga.gidip getirsene...
-oraya kadar gidelim...burda bekleme.
-yoo.yürürken rüzgardan etkileniyorum.üşüyorum.beklerim seni burda.
-Tolganın aklına bişey gelmiş gibi acı acı sırıttı.ama ayşe görmedi bunu.
-Hıı...tama. ben şimdi gelirim dedi.
.............................................
Tolganın ardına baktı bir süre.gözleri doldu...ve koynundan bir mektup çıkardı.
belliki çok eskiydi.çok kırışmış,sararıp solmuş bir mektup.
....Yavrucuğum..
canım kızım.sen bu mektup eline geçtiğinde genç bir kız olacaksın.
dilerim eline ulaşır....
canım ayşem.
benden sana kalan sadece bu mektup.ve içindekiler...
isterdimki hep yanında olayım.saçını ellerimle tarayayım.koynumda yatırayım.
ellerimle gelinliğini giydireyim...ama olmadı tavus kuşum...
bu mektubu sana sen yedi yaşındayken yazıyorum kızım.
ellerim kırılaydı da bu mektubu yazma sebebi olmasaydı...
sen gitmeseydin...
Kızım;biz babanla severek evlendik.öyle sevdikki birbirimizi...
uçan kuşlar kollarımıza kondu sevdamızdan...gü bülbüle küstü
beni niye böyle sevmiyorsun diye...
bahçemizde 4 mevsim güller açtı,solmadı...
kuru ekmeğimiz bal kaymak oldu.
tencerede kaynayan bulgurumuz kebab koktu.
hiç asılmadı yüzümüz.her günümüz bayramdı.
küçücük kulübemiz saraydı..vs.
Sen bizim zemzem suyumuzdun...susuzluğumuz kalmazdı seni
bir öpünce...
Taa ki o güne kadar.
karşıdan karşıya geçerken araba çarptı bana kızım.
yüzümde derim bir yara ve felçli bir kadın kaldı geriye.
babanın huyu o günden sonra değişti.bir fazlalık gibi görmeye başladı beni.
kahretti kadere.içkiye verdi kendini..
unuttu...unutturdu neşeyi..sevinci.
nerden duydu,öğrendiyse seni istanbulda bir yurt adresi bulmuş.kim
girdi aklına bilmiyorum.seni oraya bırakacağını öğrendim.
yalvardım,yakardım kar etmedi kızım.
postacı bir mektup getirdi.ben yurdun adresini zarfın üzerinde gördüm.
elimden hemen aldı.dilekçesi kabul edilmiş.çocuğu getirin diye yazmışlar.
içime köz düşeydi de gitmeseydin kızım.anadolunun bir kasabasından aldı
seni istanbula götürdü.
Giderken de
-gelene kadar geberirsin dilerim. yoksa ben geberteceğim seni.dedi.
anladımki seni birdaha göremeyeceğim kızım.
kapıyı üzerimden kilitledi gitti.bir kağıt kalem buldum.geleceğe mektup yazma diye birşey duymuştum.
bu mektubu da o şekilde yazdım.yoldan geçenlere vereğeğim.postalarlarmı bilmiyorum
bitanem.ama senin yurtlarda sürünmeme sebeb ben değilim kızım.
keşke bu mektup değilde ben olsaydım şimdi yanında..
kendine iyi bak yavrum.bir iş yaparken 2 kere düşün.namusunu iffetini koru.
güzel kızım.sen çok güzeldin.büyüyünce daha da güzel olacaksın eminim.
ama dikkat et.bu senin zararına olabilir.sağlıklı karar almada
zorlanırsın.seni etkileyenler olabilr.ya da senden etkilenen şeyle olur.
bak yavrum.ben çok güzeldim.baban benim için ölüyordu.sakatlığım onun dünyasını
yıktı...benimde yuvamı yıktı.seni aldı benden.sen anlarsın ne demek istediğimi yavrum...
Vatanına milletine faydalı bir insan ol yeter kızım.
beni de affet.
dilerim cennetde buluşuruz senle..saçlarını tararım orda da..
güzel gözlerine dokunur dudaklarım...pamuk ellerinden tutarak kırlara çıkarız
inşaallah yavrum...gül kokulu kızım.ayşem...
Seni çok sevi........
mektup burada kalmıştı...
sayfanın her tarafı sarı sarı lekeler olmuş,belliki ağlayarak yazmıştı annesi.
...........
Ayşenin bildiği buydu..
Ya bilmedikleri?
annesi bu mektubu zar zor yazıp,pencereden geçen birine vermişti.
babası onu istanbuldaki bir yurda bıraktı.dönüşte trafik kazası geçirip öldü.
annesi...
sanki ölüme terketti kendini..ötanazi olmak isteyen hasta gibi.
üç gün hiçbirşey yemedi içmedi.evde de birşey yoktuya..
komşuları kapıyı kırıp içeri girdiklerinde;elleri dua halinden yeni inmiş gibi tekerlekli sandalyenin kollarına inivermiş.yönü kapı istikametinde...hala bir umut geri geleceklermiş
gibi bekler vaziyetde ölü bulundu....
Ayşe titredi bir an...gözyaşları üzerini ıslatmıştı.birden farketti ağladığını..
-anneciğim.dedi..
elindeki gülleri ilerdeki çöp sepetine attı.saatine baktı...
-geç olmuş. dedi...mektubu koynuna koydu...sağa sola baktı.
-kimseler yok...dedi ve uzaklaştı oradan...
aradan birkaç gün geçti.tolga dan bir ses çıkmadı.ne telefonlara cevap veriyor,ne
de şiir sitesine giriyordu.sır oldu gitti.Ayşe zaten ümitli değildi.daha da arayıp sormadı.
..................................
devamı gece onikiden sonra...