UMUDUM VAR HÂLÂ

• 9 Eylül 2009 Çarşamba 20:35:20

Gözlerin...…Hele o sihirli sözlerin…...
Daha biraz önce yanımdaymışsın gibi hissediyorum hep, oturduğun kanepeye sıcaklığın ve kokun sinmiş. Gerçi bir saniye bile yokluğuna dayanamayan ben dokuz gündür kendi kendimi kandırıp duruyorum.Yoksun işte! Kabullenmek zor olsa da sensiz saliseler bile geçmese de ayrıldık gülüm ayrıldık işte!

Umutlar biterse yaşam da tüketilmiştir elbet…

Ama çıkmayan candan umut kesilmez derler ya bitanem.Henüz senden yana umutlarımı tüketmedim.Umudum var hâlâ…Ki yaşıyorum gülüm.Buna yaşamak mı denir yoksa yaşlanmak mı bilmiyorum.Üzgünüm bebeğim yine bilmiyorum dedim.Sana söz vermiştim bir daha bilmiyorum demeyecektim.Görür gibiyim bana kızgın bakan gözlerini…Tamam bitanem tamam dikkat edeceğim, sen olmasan bile senin istemediğin bir sözü kullanmayacağım.Sadece bir kelime olsa neyse ama ben senin istemediğin hiçbir şeyi yapmam bitanem, yapamam.Çünkü henüz hayatımdan çıkıp gitmiş olmanı bile kaldıramıyor yüreğim.Belki kendi kendini aldatmak bu, fakat bir gün bana döneceğin için kalbimi kapatmamalıyım ne sana ne de aşkına. Hep dönüp geleceğin anları hayal ediyorum bitanem. Sensiz olduğumu aklımdan bile geçirsem kahroluyorum.Sanki çek git artık diyen ben değilmişim gibi. Söyle bitanem nasıl bir söz o kadar çok sevmene rağmen her şeyi bir anda bitiriverdi?Bu kadar kolay mıydı seven gönüllerin birbirinden kopması? Ve her şey yolundaymış gibi insanların hayatına kaldığı yerden devam etmesi?Hani çok çılgındın!! Benim için her şeyi yapardın!! Hani ağlamama hiç dayanamazdın!! Şimdi her an içim kan ağlıyor.Neredesin bitanem? Dert ortağım, sırdaşım inan bir sen bana uzak kaldın be gülüm!
Nasıl oldu da ayrılık sözüne geldik o Perşembe günü.Telefonda birbirimize hoşcakal derken nasıl da soğuk ve kararlıydı seslerimiz.Kapanan telefon muydu yoksa gönül kapılarımız mı?

Kendime biraz olsun gelebilmem neredeyse bir saati bulmuş ve çalan telefon sesiyle irkilmiştim.Önemli bir toplantı bile aklımdan uçup gitmişti.Çünkü ruhuma, benliğime ve kalbime hükmediyordun sen. O gün konuştuklarımıza hâlâ İNANAMIYORUM.Bu işin devam edemeyeceğini hem kabullenmiş hem de söylemiştim.Sen de onayladıktan sonra bu ilişki noktalanmıştı. Oysa dün yaşananlar, konuşulanlar,verilen ve alınan sözler ne çabuk unutulmuş da bu gün ayrılık çıkmazında bulmuştuk kendimizi!

Gözünü sevdiğim o güzel Çarşamba günü…Kaç defa çaldı o telefon? Kaç saat konuştuk? Neler neler anlattın, ne tatlı nağmeler söyledin bana. Ne güzel sözler verdik birbirimize.Öyle hoş aşk sözleri ile doldu taştı kulaklarımız ve gönüllerimiz. Ne çabuk unutuldu tüm bu yaşananlar…

İşte şimdi ben tam bir çıkmazdayım. Ne tarafa baksam karanlık. Sensiz hiçbir şeyi görmüyor gözlerim…Bir sır gibi içimde sakladığım sen artık yoksun.O küçücük yüreğimi kaplayan kocaman sevgin de yok artık.Ne yaparım şimdi ben boş bir yürekle? Sevgini içimden söküp attığımı söylesem de bunu tam anlamıyla yapamıyorum.Tek bildiğim senin de aynı durumda olduğun. Ben umudumu tüketmedim. Biliyorum ki sen de umutlusun benden yana. O zaman????????? Sadece ihtiyacımız biraz daha zaman……

Gönüllerimizin ateşi sönmeden ellerimizin birleşmesi dileğiyle!!!!!!!!!!!!!!


29.08.2009
BETÜL YATAĞAN