4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
982
Okunma
İnsan yalnız kaldığı an çok şeyler düşünüyor! Zaman geçmiyor! Saniyeler saat oluyor...
Hele ki canı SIKKINSA aylar yıllara dönüyor..!
Oysa insan her dem kendi yağında kavruluyor!
Kalabalaık olmuş ya da olmamış fark etmiyor!.. Yalnız tek fark ÖZLEM! Araya gurbet girince insan sevdiklerini özlüyor! Dertleşcek bir yakın arıyor gözler! Hal böyleyken yaptığı işler ona ilk tadı vermiyor! Sıradan, bayatlaşmış...
Tam o an hayattan sihirli bir dokunuş istiyor! O an! İşte o an herşey eski tadına varıyor, alışılmış tatlar dile geliyor ve hayat yeni bir hal alıyor! işte o senin içinde barındırdığın ENERJİ...
Şimdi elini şıklat ve kendin için gülümse....
YALÇIN ÇALIŞKAN
Cevap Yaz