Ey güzel çocuk ,sen inci çocuksun ,Sen oruç tut…Oruç tutmayanlar varsın tutmasınlar.
Ey inci çocuk…Ramazan denizinde inciler topla İki cihanda şen olasın inci çocuk.

Sen inci çocuksun,Öncü çocuksun Arkadaşlarına en iyi örneksin sen .Her iyilikte öncü ol sen.

Sen inci çocuksun,Gönül aynanı nurla kapla.

Senin gönlünde aşk senin gönlünde güneş var …sen inci çocuksun.

Oruç bir taçtır.İnci çocukların başına giydirir yüce Allah onu.

Oruç bir kalkandır.İnci çocukların gönlüne siper kılar yüce Allah onu.

Oruç bir pınardır…İnci çocukların gönüllerini temizlediği.

Ey inci çocuk Orucun marifetleri saymakla bitmez;Açlığa –susuzluğa razı olmalısın…

Oruç bir kuş olsun aşk ateşi atsın gönlüne…

Oruç bir uçurtma olsun ;seni uçursun maviliklere

Oruç bir at olsun…Öz ülkene vardırsın seni.

Ey inci çocuk katlanmalısın bu açlığa ,bu susuzluğa…En parlak inci sen olasın …


Sen inci çocuksun.Senin gönlünde Allah aşkı var.


Bir toz bile konmasın sana sen inci çocuksun.

Bir şiirime de köy cocukları konu olmuş

Sarmaşık duruşlu Köy çocukları

Sarmaşık duruşlu köy çocukları
Birinin adı Ahmet
Kokusu cennet
Birinin oyuncağı kumlar
Birinin boynu bükük
Birinin bakışları kırgın
Birinin ayakları çıplak
Hepsinin de alnı bayrak
Bakışları tutsak hürriyete
İçimde o sarmaşıklar

Başka oyuncağı hiç olmamış onların
Fotoğrafları gül
Şu fotoğrafta
Köy çocukları
En sarmaşık duruşlu çocuklar
Evlerinin duvar diplerinde
O sarmaşık duruşlu çocuklar
Senin belki bir oyuncak trenin olmuştu
Tozla evler yapıyorlar
Helva yapıp birbirine sunuyorlar
Aç yatıp tok uyanan bu çocuklar
Oyunları gül

Köy çocukları
Bir gönlü deniz çocuk
Savaşıyorlar kıyılarıyla

Köy çocukları
Sarmaşık duruşlu çocuklar
Duvar diplerinde sarmaşıklar bile pencere demirlerine erişmişken
Güneşsiz büyüyorlar
Tutunacak bir dal arıyorlar...
Büyüyüşleri gül
İçimin sarmaşıkları bu çocuklar

Köy çocukları
Sarmaşık duruşlu çocuklar
Utangaçtır bakışları sarmaşıklarımın
Bir çocuk bu
Bir çiçek bu
Duvar diplerinde
Tozla evler yapıyor...
Güneşsiz büyüyor bir sarmaşığım
Bilmiyordum rüyasında ceviz yediğini
Tozdan evleri içime çiçek o sarmaşığın

Köy çocukları
Sarmaşık duruşlu çocuklar
Tutuldu mu elinizden
Ellerinden tutulsun
Ellerinden tutan hiç olmamış
Elleri içime çiçek o sarmaşıkların

Köy çocukları
Sarmaşık duruşlu çocuklar
Şu çocuğun adı Ahmet
Kokusunda cennet
Tarladan dönmüştür annesi
Akşam olunca koşar evine evini cennet sanır
Güneşlere özlemle büyüyor
Ablasına bakışları ne tatlı
Annesi sabahtan akşama tarlada
Bu sarmaşığın tutulmamış elinden sürünüyor...
Gönlüne güneş vurmamış hiç
Hayatında bin yama...
Ürkek ve tatlı bir çocuk…
Rüyalarında hep şehirli çocuğu oluyor Ahmet
Yatar yatmaz uyuyor Ahmet...
Bütün dertlerini anlatıyor meleklere
Güneşsiz büyüyor Ahmet

Başka oyuncağı hiç olmamış Ahmedin
Gözleri tarla yolunda
Anne, öpecek bir dudak
Okşayacak bir eldir ona…
Güneşsiz büyüyor

Annesi tarladan gelecek
Yamalı pantolonuna
Yeni yamalar yapacak
Akşamın ilk karanlığı ile
Uykuya dalacak bu çocuk…
Güneşlerden uzak kalmış bu sarmaşığım
Uykusu içime çiçek o sarmaşığın

Köy çocukları
Sarmaşık duruşlu çocuklar
Uyanacak annesini görmek için
Uyanacak ışığını görmek için Ahmet
Sabahın ilk ışıklarıyla
Anneden başka güneşi yok
Ve sarmaşıklarla yan yana duracak
Evlerinin penceresinde
Adı pek güzel ama
Adını soran olmamış
Bu çiçeğin
Adı dilime çiçek o sarmaşığın

Uykusuna da yamalar gerekli bu çiçeğin
Güneşsiz büyüyen sarmaşıksın Ahmet...
Göklere aşıksın Ahmet