...
Ve sonrasında,kendime gelmeye başlar oldum sanki...
Sedyede olduğumun farkındaydım,canım acıyordu..

Yarı kapalı bir bilinçle anlamaya çalışıyordum olanları ve odama gelmiştim oysa,kaldırıldım yerimden ve yataga bırakıldım ama canım yanıyordu..
karnım,karnım!! diye söyleniyordum...
(çikolata kist’i ameliyatı olmuştum)

Üstümü giydiriyorlardı,pijamamı ve ayaklarıma çorap..
Üstüm de örtülmüştü annem elimi tutuyordu,gözlerimi açmak istiyordum açamıyordum,annem serumlu kolumu çok oynatırım diye sıkıca sarmıştı elimi,ağrım vardı ,hemşire ağrı kesici yaptı ve gitti...

Aradan 2 saat geçmişti,açtım gözlerimi bugulu görüyordum daha hala ve görüntüler netleşmeye başladı kendime gelmeye başlamıştım,çevremde annem,babam,abim ve yengem vardı,gülümsediler ve güldüm...

Hemşire geldi tansiyonumu ölçtü ve gitti( ilgiliydiler,güler yüzlüydüler) doktorumda geldi ve gitti ..İyice bilincim açılmaya başlamıştı,yasemin kendine geliyordu,iyiden iyiye..

Üç kist çıkartmışlar,ne olur ne olmaz diye patolojiye göndereceklerini söylemişler,habersizdim ben kendimde degilken..


Annem elimi sıkıca tutumuştu,geçti kızım geçti diyordu..İlk degildi belki ameliyat oluşum ama ilk defa bu kadar güçlü kalmıştım,hiç ağlamadan..
Yüzleşmiştim aylar önce ameliyat fikriyle ve hazırlamıştım kendimi,destege ihtiyacım vardı
manen ve beni sevenler şükirki dualarıyla benimleydiler..
Benimle olmayanlarda vardı elbette onları yaradana havale etmiştim,çok gücenerek..