ÇANAKKALE

• 1 Eylül 2009 Salı 18:21:42

ÇANAKKALE

Van dan İzmir e, Sinop tan Hatay a bu memleketin her yerindendiler. Anadolu kapılarına geldiğinden beri Alparslan, Fatih alırken İstanbul u,yüz binler düşerken Çanakkale de toprağa, ‘size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum ‘ derken Atatürk, onlar oradaydı. Onlar o en zor zamanlarda İstanbullu değildi,Diyarbakırlı İzmirli Vanlı değildi. Onlar Türkiyeliydi.

Nerelerden geldin sen ey kardeşim
Nedir bu mahsunluğun
Nedendir gözündeki nem

Vatan bir baştan bir başa benim toprağım
Düşman çizmelerindendir mahsumluğum
Göremeden düşmektendir gözümdeki nem

Göremeden düştü bir çoğu toprağa,kırk okla kurşunlarla,ölüp gitmek değildi korkuları,göremeden ölmekti vatanın kurtulduğunu. Ama biliyorlardı zafer türkülerini duyacaklarını toprağın bağrında.

Neden geldin buralara
Adın nedir, yaşın
Nedendir göğsündeki kan

Sevdamdan geldim vatanıma insanıma
Uğruna daha nice yaralar alacağım anadoluma
Yaşım sonsuz benim hep vardım varolacağım
Adımdan ötesi, şanımdır Mehmet
Göğsümdeki kan değil kırmızı bir madalyadır bana

Sevdalıydılar vatana , eli öpülesi ana gibi, sarılası yar gibi.öyle bir sevdaydı ki bu 250 bini attı kendilerini kurşunlar önüne. Şarkışla da 80 bini kar örttü üstüne sonsuz uykusunda. Hala düşüyorlar kalleş kurşunlarla.

Var mıdır kardeşin
Uğruna gözyaşı dökeceğin
Senin uğruna ağlayacak birilerin

Çok kardeşim vardır
Yiğittir hepsi
Hepsi son nefesinde vatan sağolsun dedi,
Mehmet’tir adı tüm erkeklerin
Nenedir tüm gelinliklerin
Hepsi gözyaşı döker şimdi ardımdan
Ve ben hepsine gözyaşı dökerim.
İstanbulda da vardık biz yülerce yıl önce
Çanakkalede de,
Dünde düştük uğruna vatanın
Yarında düşeceğiz.

Geldi kalleşler. Topları,tüfekleri,gemileriyle yemyeşil Çanakkale önlerine . Güzelim kordon boyundan İzmir de masmavi deniz değil kapkara gemiler görülüyordu artık. Ve en güzel sözü söyledi Atatürk : geldikleri gibi giderler. Bu rengarenk topraklardı onları bu kadar yürekli yapan.

Nedir seni bu kadar yürekli yapan
Yüreğine bu kadar aşk koyan
Öleceğini bile bile elde silah cepheye koşturan
Yüzlerce düşen görüp yanında
Yine de böyle güçlü kılan.

nasıl yüz sürmem ben bu toprağa,
her yanı emek, her yanı umut
her yanı buram buram sevda
bu sevdadır beni böyle güçlü kılan
yüzlerce düşen görürüm evet
ama ağlamam onların yüreklerde ölmediğini bilerek
ya sen kimsin anlat bana

elinde silahı ile geldi Muğlalı Sinan,elinde silahı ile geldi Diyarbakırlı Reşo, Rizeden Dursun,Manisa dan Ali. Ayakları çıplaktı. Üstleri yalın,yürekleri sıcaktı. Hepsi birer şiir yazdı kanlarıyla,en büyük sevdalarına,vatana

ben acemi bir şairim
ve acemi bir aşık
doğurgan bir anayım senin gibi yiğitlere
vefalı bir sevdalı

doğurgan bir ana ?
vefalı bir sevdalı bana?
Kimsin sen daha açık anlat bana

Ekmekleriydi. Örtüleri. Anaydı bu vatan onlara sevgili. Hepsi en güzel hediyeyi verdi ona,canlarını.

Ben bereketim sana yaşadıkça sen
Örtünüm düştüğünde bağrıma,
Evinim,uğruna öldüğün sevgilin,
Elinden öptüğün ana
Ölüme yolcu ettiğin evlat,
Sen var ettin beni
Göğsündeki kırmızı madalyayla,

Ana gibi elini öptüğüm
Yar gibi koynuna düştüğüm
Uğruna kanımı döktüğüm
Anadolu’mdur benim

Ben burada doğdum. Buradan çıkardım ekmeğimi. Burada sevdalandım ilk. Burada ağladım burada güldüm. Yıl 1453 tü denizin kokusunu burada duydum yedi tepe üstünden, diclesinde su içtim, kır çiçekleri topladım Rize de sevdalıma,yıl 1923 tü ankarada duydum en büyük coşkumu.

Anadolu yum ben tanıyorsun beni
Vatanın
Anan
Bedeninde ki diğer yarın
Her hain kurşundan beni sen kurtardın.

Borcumdur
Nasıl yüz sürmem ben bu toprağa
Her yanı emek
Her yanı umut
Her yanı buram buram sevda
Ne insanlar yaratmışsın sen
Nasıl öpmem ellerini
Nene hatunların
Keremlerin Leylaların
İstanbul da kırk okla bayrak diken
Çanakkale de kurşun sıkanların
Sırtında yalın ayak soğuk mermi taşıyan kadınların
İnsanlığımdandır
Öperim uğruna ölümlere gider gelirim,
Vefamdandır.

Kaç kez girse de toprağıma kirli ayakları
Hain pusuları
Kanlı kurşunlarıyla,
Korkmam ben
Bilirim
Ne oğullar kızlar
Yetiştirmişim ben
Türkü türkü ölümleri söyleyen
Vatan vatan kurşunsuz süngü ile dövüşen
Ben ana doluyum
Vatana kurban evlatlar yetiştiren.

Ne yana baksan
Ben varım
Her adım bastığın toprakta
Ben yatarım
Ve her gönülde ben yaşarım
Ben Mehmet im
Nene hatun um ben
Ben ülkem uğruna
Ölümsüz yaşayanım

Yıl 2008 hala yaşıyorum ben. Ve hala gencim. Güçlüyüm hala. Hala sevdalıyım. Hala ayakta. Kaç kurşun değsede bağrıma. Kaç evlat versemde. Kaç kez düşsemde toprağa. Yaşıyorum ben. Ben düştükçe yeni tohumlarla yeşeriyorum bu toprakta.

.