BEN SEVGİYİM
İnsanları sevindirmeyi onları mutlu etmeyi ve kaygılı yaşamlarına bir parça kahkaha olmak isterdim.Bunu yapmak için hüznü unutmak, yok etmem lazım.Biliyorum!Ve kendi sevincimde beklemede olmalı.Bazen insanlara yeşiller, morlar katıyorum.Herkes için bir şeyler!Korkan insanlar için, gece yatağında uyanık yatan, içlerindeki kötülüklerden ürküp iyi yarınlara sıkıca sarılmalarını sağlıyorum.Çok uzaklardaki mavi,sisli dağlarda esen soğuk rüzgarların seslerini sarışı;sımsıkı bedenimi ve bütün bunları arzuladığını hissedeceksin benim sayemde.Geçmişi asla unutmayanlara tanıtıyorum kendimi.Hissediyor ve biliyorum...
Her şeyin kötü yanını arayan huyundan sıyrılıp benimle her güne sevgiyle beslenmesini görüyorum. Ben,ben olmaktan çıkıyorum bazen! Ağlatıyorum insanları uğruma, gerçi insanları da anlamak mümkün değil...Bazen varlığıma da ağlıyorlar yokluğuma da…Hatta sonsuza kadar onlara ait olmadığımı bildikleri halde umarsızca ağlamaları ben gidince...
Ağlamak yok artık yokluğuma nede sevinmek benim varlığıma... Hayal kurmayı, yeni dünyalar düşlemeyi ve paylaşmayı tattırmak için varım.Çiçekleri bile koklarken görmüyorlar üzerindeki tozları.Ben gidince onlarda yok oluyorlar yavaş yavaş sessizce…
Çiçekler bile soluyor ve kaybolan yıllar hesap sormuyor artık.Bazen ayrılıklara ilaç, karanlıklara sevgi ışığımla ümit veriyorum.
Sevin beni ve her geldiğimde açın bana kollarınızı...