ANNEMİN GİDİŞİİ :(....

• 31 Ağustos 2009 Pazartesi 15:53:48

ANNEMİN GİDİŞİİ:(.... yine büyük bi umutla uyandım bu günlerimiz bitecekti yeniden yanımızda olcaktı sondu çektiklerimiz...artık hep birlikte kendi evimizde uyanacaktık annemin hadi uyanın demesine rağmen anne beş dakikacık daha deyip uyumaya devam edecektik umudum vardı...her zaman ki gibi gene halamda açtık gözlerimizi kahvaltıya oturduk canım istemiyor ki yiyim..neyse tlf çaldı halam hızla kalktı tlfna bakmaya yüreğim cız etti allahım güzel bi haber güzel bi haber bu sefer nolur demeye başladım...bekledimm...halam aglayarak geldi ne oldu halam diyip ayağa fırladım durdu annen iyileşmiş getirceklermiş dedii evet dedim çığlık atmaya başladım bittii biliyodum biliyodum oleyy oleyy diyipp zıplamaya başladım...halam hadi gitip evi temizleyelim annen gelince mikrop kapmasın dedi hemen hazırlandım hadi gidelimhala dedim halam habire aglıyo nden aglıyosun diyorum sevinçden diyo inanıyorum çünkü daha 11 yaşındayım ve umudum varr...yolda giderken bi akrabamızla karşılaştık mine ölmüş doğru mu diye sordu halama halam bana baktı kaldı yalan dı iyileşmemişti kandırmışlardı beni koşmaya başladım aglayarak koş koş koş eve attım kendimi odaya kilitledim ve saatlerce agladım artık herşey bitmişti bende ölmeliydim babamdan sonra annemde terketmişti bizi artı yaşayamazdım babam başka bi kadına terketmişti bizi annem hastalanınca annemse acıdan detten sefaletten hastalanıp ölmüştü artık yoktu güvenecek bi dal babam desek o çoktan el olup gitmişti o vicdansız bizi çoktan unutmuştu...o gün sabaha kadar agla agla ev mahşer yeri sarılıp öpen gidiyo beni ama kimse içimede yanan beni delice yakıp kavuran ateşi söndüremiyor...sabah oldu annemi görmeye gitcez gittik annemin yanına yüzünde bi tebessüm buz gibi soguk kapkatı ama yüzü gülüyo sanki acılarının bitmesinden mutlu ama gözleri açık bi kadın gözlerini eliyle kapatıyo öptüm dudağım buz kesildi ilk kez annem bu kadar soguktu... neyse çıkardılar bizi ben hala annem kalkıp gelecek sanıyorum umut işte taki gömülene kadar inanamadım öldüğüne mezarlığa gittik yapmayın koymayın annemi oraya diye bagırmama ragmen koydular annemii o koca çukura işte o an ne çocukluğum nede hayattan bi umudum kaldı artık herşey bitmişti hayellerimde anemle gömülüp gitmişti...devamını sizde tahmin edersiniz 2 yıldır arayıp sormayan babam denilecek adam ortaya çıktı utanmadan bide dostuyla gelmiş allahım bir insan bu kadar kötü olabilirdi artık kime güvenir ki insan geldiler ev tutmuşlar neymiş birlikte yaşayacakmışız gitmem ölürümde gitmen ben onlara diye agla agla sabahlara kadar agla amcam zorla bi akşam götürdü bzi bıraktı eve ve gitti sanki cehenneme düştük kardeşlerim ve ben ama çaresiz yaşıycaktık onlarla zaman geçMeden üvey annelik saatleri başladı kantanlandık.Bu böye olmamalıydı kurtulmalıydım bu evden herşeye inat bi yerlere gelmeliydim diye düşündüm ama kardeşim var abim var... abimi heemen bi işe koydular o çalıştı onlar yedi küçük yaşta ezildi oda...günlerden pazartesi okullar açıldı herkes neşeyle okula koşarken bizse hayatın acımasızca omuzlarımıza yüklediği bi çanta dolusu derdi sırtalanıp okul yolunu tuttuk herkesi ilk gün diye annesi babası gitirmişti insanı en çokta böyle günler yıkıyo bizimse hiç kimsemiz yoktu kendimden çok kardeşime üzülmüştüm çünkü o daha bire gidecekti annem kayıt ettirmişti onu okula ama göremeden gitti... babam para yatırmadığı için yatırmayanları sıradan ayırdılar onların içinde bizde vardık bizi ayırıp eve yolladılar bi kez daha yıkıldım niye niye herşey bu kadar kötü Gitmek Zorundaydı neden ..Bi köşede oturup aglamaktan başka çaremiz yoktu akşam oldu eve gittik çaresiz babam tamam yarın verim dedi ama kardeşim yok ben gitmem gitmiycem okula gitmiycem diye aglamaya başladı soğmuştuk herşeyden neyse ikna ettim onu gittik okula babam bir kez olsun ne toplantımıza nede bi bayramımıza gelmedi...Ve yıllar geçti itile kakıla sonra ben lgs da tokatta okul kazandım ve gittim kardeşim orda kaldı oglum gibiydi o benim günlercede ona agladım yandım ama gitmek zorundaydım hayatımı kurtarayım ki oda kurtulsun...gittim 4 yıl orda kaldım tatillerde kardeşlerimi görmek için gelirdim daha eve girmeden hemen doğru banyoya sanki bişey var bizde çantamı hemen döker kötü biz yüz ifaddesiyle doğru makinaya içim öyle yanardıki sesimizi çıkaramazdık ben önceden tvda görünce inanmazdım üveyannelere ama doğruymuş yaşayınca anlıyo insan....1yıl sonra kardeşimde sınavda tokatı yazdı ve üç yıl birlikte okuduk b.annem geldi yanımıza ev tuttuk ve yardımla bursla okuduk tatllerde artık gitmedik istanbula abim gelirdi bizi görmeye gerisi malum şimdi büyüdüm 19 yaşındayım özel bi hastanede acil tıp teknisyeni olarak çalışıyorum kardeşimse össye hazırlanıyo abimse çalışmaya devam oda nişanlı yakında evlencek...yani hayatt öyle böyle acıları yüreğimize işlete işlete canımızı yaka yaka geçti...SONUÇ mu şimdi nerede bi anne kız görsem burnumun direkleri sızlıyor gözlerim doluyor o anlar geliyo aklıma biri geçmişime dair bişeyler sorsa canım öyle yanıyor ki aglamak istemiyorum çaresiz görünmemek için ama göz yaşlarımı yönetmeyi hala öğrenmiş değilim yüzüm gülsede hep yarım agızla bi gülümseme var hepimizde kalbimse hep kanıyo anneme öyle hasretimki keşke hayattayken oyun oynamaya bile gitmeyip hep yanında kucağında kalsaydım ona of dediğime bile pişmanım...bu hayat denilen kurgu bizi hep üzdü insanlara güvenmiyorum babamı dahi sevmiyoru m hayatta bi abim bi tayfunum birde b.annem var ölüm den ise hiç kormuyorum çünkü annem kötü olsa gitmezdi bırakmazdı bizi..ve hala sanki çıkıp gelcekmiş gibi geliyo DİYCEM ŞU Kİ RABBİM KİMSEYİ BU HAYATTA SAHİPSİZ KOYMASIN HELE ANNESİNİ HİÇ ALMASIN HAYAT ÇOK ZOR BUNU ÇOK KÜÇÜK YAŞLARDA ÖĞRENDİK BİZ VE EĞER ŞUAN YAZIMI OKUYOSANIZ LÜTFEN ANNENİZİN KIYMETİNİ BİLİN VE UNUTMAYIN Kİ ANNESİZ Bİ HAYAT ÇOK ZOR ÇOK.. KİMSE ANLAMIYO SENİ DERDİNİ KİMSEYE AÇAMIYOSUN KİMSE ONU N Gİİbi SARILMIYO KİMSEEE...KİMSE ANNE GİBİ OLMUYOR AH ANNEM HALA UMUDUM VAR KEŞKE GELSEN SEN OLSAN BÜTÜN ZAMANLARIMDA SENİ ÇOK SEVİYORUM ÇOKK SEN GİTTİN YA BİZ HEP YARIM KALDIK HEP YARIM DAİMADA YARIMM... :((((