Sevgi'nin öyküsü...

• 27 Ağustos 2009 Perşembe 13:51:35

Hava kararmakta, sokaklar tenhalaşmakta idi. Korku içinde bir çocuk; annesinin ellerini sıkıca tutarken, göz pınarlarından akan yaş ile yanaklarında kesişen, dudaklarını dolduran şerit halinde sümükleri bir yandan da kollarına siliyordu.
"Ağlama kes sesini filiz" derken annesinin de gözlerindeki hınç dolu bakışları parlaklığı ile deliyordu karanlığı...
Sığınacak kimseleri yoktu. Şehrin yapılmamış yollarında; hızlı adımlarına eşlik eden bazı kez kornalar oluyordu. Hayatın acımasızlığına çağırır gibi arsızca gülümseyen yüzlerde adımlarına eşlik ediyordu.
"Sergen amcanı çok seveceksin" derken kadın içinden ise; küfürlerini etmeyi de ihmal etmiyordu. sahi; bu yalana çocuğu inandırabilirdi. peki; söylediği yalana kendi inanıyor muydu?
Sergen dediği adam; altmış yaşlarında, beyaz saçlı, iri yapılı, küfürbazın tekiydi. Ayrıca; sevgi’ yi 14 yaşına daha basmamışken ailesinden istemişti. Babası o zamanlar 50 yaşlarında, iki de karısı olan bir adama biricik kızını vermek istemediği için biz çoban sermet’in oğlu hüseyin ile sözünü kestik demişti.
Çoban sermet köyün yıkık,dökük kahvahanesinde; adem ile karşılıklı çaylarını yudumlarken; kızından sözü açıp, imalı da olsa oğluna istemişti. Adem "henüz yaşı küçük, ileri de ise nasipse olur" diyerek bu konuşmayı uzun tutmamıştı.
Yarın ilk iş sermet ile konuşmak olmalıydı. Kızını elli yaşında, iki karılı sergen’ e vermektense, çoban sermet’in oğluna vermeyi tercih ederdi. Bu durumda sevgi’nin diyecek hiçbir sözü yoktu.
Annesi "Elindeki bezden yapılmış bebeğinin yerini gerçek bir bebek alacak" derken; bir yandan da günah çıkartır gibi iki dizinin üzerinde ellerini kızının dizlerine dayamış, güçlükle nefes alıyordu. Sergen denilen o hin kimbilir ne zararlar verirdi ailesine....
Şayet; kızını sözlediklerini söylemese idi kocası...
Bir başkasının helaline de göz koyacak değildi. Zaten köylüler bu çirkinliğe izin vermez, anında köylerinden sergen’i def ederlerdi.

Devamı gelecek.
saygılarımla...