Yazılanların en hakikatlisini gerçekleştirmektir amacımız ve susmamızda bundandır... İki satırın arasına sıkıştırılmış onca düşüncelerin yetim kalması suskunluğumuzun lütfüdür... Ağırlaştırılmış gönül yarasının cezasını çekerken ki yazdıklarımız aciz, bedbaht bir duruma sahip olmamızdandır... Karışık soslu pek manidar makarna tadında yaşananlar, damağımızda hoş bir tat bıraksa da yedikten sonraki oluşan şişkinliğin verdiği rahatsızlıkla eş değer. Taktiksel anlayış her insana göre değişse de, sadece bir tek bu dünya da yaşandığı için koşullar ve kurallar aynı... Çalış, kazan, hükmet... Tabi kontra atakla kazanılmış hayatlar hariç...
Sonra ocakta fazla beklemiş, hafif yanık yemeklerin o kekremsi tadını yaşadığı hayatta tecrübe edenler, Richter ölçeğinde gözükmeyecek kadar artçı depremlerin yaşandığını hissedenler, şehrin güneyinden esecek rüzgâra boyun eğmeyecek kadar güçlü kuvvetli gözükenler, onlarca farklı rengi barındıran halının üretildiği halı tezgâhında kaçamak bakışlarla birbirine bakan iki yeni yetmenin evlenecekleri günü hayal etmeler, madalya kazanmış atletin şaşkın, tedirgin, heyecanlı ve ne yapacağını bilmeden törene uygun davranması sıkı sıkıya tembih edilmesiyle sınırlanan gençler…
Düşen kuru yaprakların ömrünü tamamlamış insanoğluna benzemesi ve bu benzemeden kendine pay çıkarmış erdemli, memat korkusundan yoksun insanlar…
Eli ne kadar bozuk olursa olsun kafa kafaya oynayacak kadar inatçı, kafa atacak kadar cesur, kafa yiyebileceğini bilecek kadarda bilinçli, mütevazı toplumlar…
Bir ressam kadar yetenekli, bir futbolcunun atılacabileceği gol posizyonunu kaçırabilecek kadar beceriklisizliğe sahip olan biteviye insan…
Her şarkı sözünde zikredilen o büyülü sözlerin en marjinal kalıpta olanlarını seçip karışışındaki kızı etkilemeye çalışan sakalı çıkmamış delikanlı…
Kamyon arkasına yazılan, kimi zaman insanı gülmekten kıran, kimi zamanda kamyonu bir kenara çekip düşündürecek kadar anlamlı rengârenk cümleler…
Belki de ‘hayat nedir?’ sorusuna verilecek cevap; bu yazının başına dönüp tekrar tekrar okuyup düşünmektir…

Taner YAPKU
24 Ağustos 2009 Pazartesi