Yıllara meydan okumuştum oysa,bir sonraki baharı,bir dahaki yaşımı nasılda umutla,heyecanla beklerdim..
İnsan zaman geçtikçe olgunlaşıyor,sevgiler ise,yılları götürüyor,acımadan
sanki o kişi üzerine kuruluymuşcasına dünya,herşeyinden koşulsuz vazgeçmeyi,göze alabiliyor peki ya karşıdaki?? senin kadar oda sadıkmı kendi ve senli herşeyine böylesine sahip çıkmaya?
çoğunlukla cevap hayır...

sadece öleymiş gibi gözükülüyo,ama öyle değil işin aslı!!!
hayat bu kadar zor acımasızken,hala iyiliğini yüreğinde tutabilen insanların var olduğu bilinci, beni mutlu eden..yoksa öyle büyük sevgilere,sevdalara inancımı yitirdim..


Ön yargıları,yok etmekle uğraşır durur bedenim, yanlış anlamak,anlaşılmamak adına
halen bir umut taşıyabilmekte,güzel diyorum kendime...


Yani yıllar yorğun... olsun be gülüm sen zaten tek başına çift kişiliksin..
Bu yolda böylede yürünür..

Efrafımda anlatılan sevgilere bakıyorumda, bazıları gerçekten ,hakkını veriyor yürekler bir olmuş ve herşeyi hak edenler.
Ama bir tarafta ise kapatılmış gözler koşulsuzca,tüm masumluğuyla inanan oysaki inanmakta aldananlar var yazıkki....

Gerçek sevenler neden bu kadar az kaldı ,yada az görünüyor,ne oldu delikanlı yüreklerimize,bozulmakta olan bay,bayan kavramına ayak mı uydurdu??
Yok yok böle olmamalı bişeyler yapılmalı,yalan ardına sığınacak kadar mertlik aciz olmamalı..

Yeniden bekliyorum son baharımı ben şimdi,herşeye rağmen kuşandım umutlarımı,
yorgun yılların tecrübesiyle..ufukta hala bir umut gizlenmekte....ÇARÇAF ÇARŞAF UZAMAN MAVİDE,AŞIĞI OLDUGUM YAĞMUR DA....BU YALANCI İSTANBULDA...


SİYAH İNCİ.....