Hayatımın acılarında ve her gün yavaş yavaş tükenmekte olan ömrümün,var olmakla olmamak arasında gidip gelişlerinde sakladım ben seni,güneşin doğuşuyla batışı arasında kaybolan,eriyip giden ve sonunu göremediğim bu kısa çizgide kazandım ve kaybettim.Kısacık zamana sığdırdım sana olan sevgimi,narin bir çiçek gibi koparıp koklamaya kıyamadığım gibi,sonbaharda dökülen yapraklarını sakladım koynumda günlerce gecelerce,sonra yüreğimi bıraktım hiç düşünmeden avuçlarının içine orada hapsolup durabileceğinden emin,önemli değildi benim için saniyelik dakikalık atımlar zaten sen varsan vardım ben,nereden bilebilirdimki bir gün orda öylece kalıp sonsuza kadar canlanamayacağını yüreğimin,oysaki gözleri kapalı ölüme gidebilmek ne kadar zordur insan için,işte ben seni böyle sevdim.Hayatımdaki en değerli şeylerimi feda ettim senin için yüreğimi,gözyaşlarımı,bilseydim saklardım gözyaşlarımı kapalı bir kutuda bir karşılaşabileceğimiz umuduyla ve o zaman gösterirdim onları sana.Oysaki nereden bilebilirdim bir gün arkana bakmadan çekip gidebileceğini