ZAMANDA YOLCULUK

• 23 Ağustos 2009 Pazar 22:37:30

Gözlerini yavaşça açtı.Sıkıntıyla uyanmıştı.Rüya görmüştü galiba ama hatırlayamadı.Kimbilir kaç günlerdir kaç aydır böyleydi.. Geceleri zehirdi onun için.Gündüz gülümserdi etrafına. Güzel kahkalarıyla neşe saçardı. Ama ya geceleri.. Herkes gittiğinde başlardı azap dolu saatler.Yüreği sıkışırdı.Nefes alamaz olurdu.Yaşamıyordu geceleri o. Nice sonra uyumak isterdi .Ama uyuyamazdı. Gözlerini her kapattığında anılarını birer birer dizerdi önüne.Şahlanarak yürürdü üstüne ve o böyle sancılar içinde kalkardı.Kimbilir ne kadardır bu haldeydi.Artık günleri, ayları saymaz olmuştu.Saymakla biter miydi onsuz geçen bir ömrün günleri.....
Yatağından çıktı ve kendini gecenin ürperten kollarına bıraktı.En sevdiği sığınağından yani balkonundan yıldızları izlemeye başladı..Bir sahne belirdi gözlerinin önüne...
_ Bak _ diyordu _ Yukarı bak ne çok yıldız var ne kadar güzeller.._ Kaldırdı kafasını baktı yıldızlara İnci sonra karşıya dönerek sevgiyle gülümsedi...Tekrar yukarı baktığında bir yıldız kaymıştı tam gözlerini kapayıp bir dilek tuttu...
Gözlerini açtığında yine evinde yanlızdı.Bunun hüznü içindeyken bir esinti vurdu bedenine..Titredi..
İşte yine onun yanındaydı.Denize çok yakındı şimdi. _ Ah üşüdün dimi_ diyordu.Yine sevgiyle baktı ona İnci. _Biraz_ demişti. _Ah benim canım üşümüş mü _ diyip sarılmıştı ona... İnci de sevginin sıcaklığı içinde yummuştu gözlerini..
Ama gözlerini açtığında yine tek başınaydı.Ve dolu doluydu gözbebekleri..
Masaya döndü sonra.Üzerinde , herzaman atıştırdığı poğaçalardan vardı.Tam eline alıp bir kere ısırdığında...
_Ne kadarda çok almışsın böyle biz iki kişiyiz _ demişti İnci._ Napim ya _ diye gülmüştü o da.Birinci poğçadan sonra gülerek_ Ya biliyo musun doydum ben _ demişti İnci . O da _ Biliyorum _ diyerek elleriyle yüzünü sevmiş gülümsemişti ona...
Bittiğinde yine yanlızdı.Ahh o poğçanın lezzeti diye düşündü.. Yıllarca bırdaha öyle lezzetli bir poğça bulamamıştı.Demekki lezzeti sevgisindendi...
İçeri girdi.Artık tuttuğu gözyaşlarıda isyan edercesine iniyordu gözlerinden.Masasına döndü.Tıpkı yıllardır olduğu gibi yine dağınıktı.Önemli notları duvarda asılıydı. Okuduğu son üç kitap masasındaydı.Üzerlerinde çalışma yapıyordu.Yeni çalışmasını biraz siyasetten uzak kalmak için yapmak istemişti.Daha çok gençti ama yorgundu..Ah zavallı yüreği.. Yaraydı..Her bir geçen gün iyi etmek yerine daha da acıtıyordu canını.Kavruluyordu yüreği.. Evet simdi onun gibi yaralarla dolu olan aşkları araştırıyordu.Kimi zaman ailelerin , kimi zaman yolların , kimi zaman yılların , kimi zaman araya girenlerin , kimi zaman paranın , kimi zaman siyasetin ayırdığı aşkları araştırıyordu.Masasının başına geçti.Peki bizi bunlardan hangisi ayırdı diye düşündü .. Cevabı ise çok acıydı : Bizi bizden bunlar değil biz ayırdık. Bu yüzden birdaha asla biraraya gelemedik....