Adamın biri bir suç işlemekle yargılanmak için, mahkemeye hakimin karşısına çıkarılır. Adam gerçek hayatın gerçek olan herhangi bir şeyine zarar vermemiş, sadece işlediği suç; şiir yazmak, düzyazı ile uğraşmak ve gönlündeki cevherleri gönül dostlarına ve gönlündeki güzellikleri beraber paylaşan dostlarla paylaşmakmış. Hakim sorar:
- Oğlum neden yaptın? Neden böyle bir suç işledinde karşıma geldin dikiliyorsun? diye sordu. Adam:
- Hakim bey, adaletli hakim bey, severek yapmak istedim bu suçumu. Sadece gönlümdeki güzellikleri yazarak ve paylaşarak duyurmak istedim. Bundan iyi bir suç olur mu hakim bey. Size söylüyorum, elinizi vicdanınıza koyarak sonuçlandırınız hakim bey.
Ve hakim ise suçluya oturduğu mevkiide durmadan bakar bakar. Ne diyeyim sana suçlu, seni hapise atma kararı versem bir dert, vermesem bir dert. Bak; senin yüzünden bende kararsız kaldım böylesi bir suç ile karşıma çıktığın davaya. Ne desem sana şimdi? Sana ne desem? suçlu oğlum.
Suçlu ise hakim’e masum masum bakakalır içindeki yürek burkulmasıyla, karar sizindir hakim bey der. Suçum yazmaktır, çizmektir ve gönül dostlarınla paylaşmaktır. Siz ne deseniz? Siz hangi karara varsanızda yine yazmak olacak işim, bırakamam beni anlatan duygu seli dizeleri ve yazı işlerini.
Hakim suçluya baktı ve karara vardı:
- Karar kelimesini söylemekle beraber herkes, adet olduğu için ayağa kalktılar. Suçlunun böylesi bir suç ile karşıma gelmesinden dolayı ve suçlunun herhangi bir usç daha işlemediğinden dolayı suçlunun tahliyesine karar verilmiştir.
Mahkeme sonuçlandıktan sonra suçlu ise yine gönlündeki cevherleri paylaşarak, gönül dostları dediği güzel yürekli insanlarla her daim beraber olduğu güzel günleri paylaşır beraber.
Ve bu kararla beraber dünyanın en güzel mutluluğu yüzlerinde gülümseyerek selamlar saçar ortalığa, yine sevinçli yine mutlu, yine kendi isteğindeki zenginlikleri ile beraber olduğu için mutludur.

~~ Mehmet Taş ~~