11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2213
Okunma
Yaşanmışlıklara dair ne varsa arkamda bırakarak,onlara ait hiçbir şeyi yanıma almadan çekip gidiyorum buralardan..
Sonsuza kadar rehin bırakıyorum şehirlerarası otobüs terminalinin tıka basa eşya dolu emanet reyonunda..
Çürümeye terk ediyorum onları…
Ve anında düğmeye basıyorum,resetliyorum beynimi,yeni bir format atıyorum sil baştan yapıyorum her şeyi..
Sonu olmayan bir uçuruma yuvarlanıyormuşum hissinden kurtulmaya çalışıyorum. Başarabilir miyim bilmiyorum…
Hayal bu ya istiyorum işte...
Hayatınızın belli dönemlerinde nereye el atsanız kuruduğunu hissettiğiniz oluyor mu size de? …
Tam bir şeyleri yakalamaya başladığınızı sandığınız bir anda elinizden kayıp gidiyor mu hayat? Hoyrat ellerde yeni yeni filizlenmeye başlayan dallarınız kırılıyor mu?
Uçmaya çabaladıkça, tek tek ve özenle koparılıyor mu zarif kelebek kanatlarınız?
Kaç insan bu sorularla boğuşuyor kim bilir ? Kaç insan hayata küstürülüyor? İflah olmaz yaralar açılıyor yüreğinde?
Kırık dökük hayatlar, parçalanmış yürekler, terk edilmiş sevdalar, sevdalılar…
Ahh hayat, bana hiç adil davranmadın.Adaletinden şüphe duymam kızdırmasın seni.
Biliyor olmalısın, nedenlerim var.İstersen hadi gel barışalım,yeniden bir şans ver bana…
Tut elimden daha geç olmadan, bir ucundan seni yakalamama izin ver..
İzin ver mutlu olayım…
s_L@vini@