BİR ANI

• 22 Ağustos 2009 Cumartesi 21:14:32

BİR ANI
Evet evet çok değil bir buçuk ay oldu bu olayın üstünden geçeli....
güzel geçen bir ramazan bayramını daha bitirip kocaeli gebzedeki evimizden x’e gelmek üzere yola çıkmıştık.eee
malum okul vardı.terminale gelmiştik ama gelene kadar nelerle karşılaşmştık.bayramın son günü olduğundan dolayı
yollarda bitmek tükenmek bilmeyen bir trafik vardı.o uzun trafiği atlatıp gebze terminalinde yerimizi almıştık
başlıyordu yorucu maroton burada.arabalarda yer olur diye biletimizi almamıştık.aksilik ya x arabalarıda dolu
iş başa düştü başladık karadeniz arabalarında yer aramaya neyse çok sürmeden ’amasya topçam ’da yer bulabildik.
bir saate kalmadan araba gelmişti.
alışkanlıktan gelmiş olmalı cam kenarında oturmayı tercih etmişimdir hep.gene cam tarafında etrafı seyrede
seyrede gidiyoruz.bir süre kocaeli’nin körfez ilçesine kadar denizi seyrederek ilerledik.izmite az kalmştı.
araba izmit terminaline girecekti.işte olanlarda orada olacakı....
araba izmit terminaline girmişti yolcu almak için.arabaya iki kişi biniyordu.biri 45-50 yaşlarında şişman,
orta boylu,çok hiddetli bir adam ve diğeri 20-25 yaşlarındaki oğlu.adam öyle şiddetli,öyle yüksek sesle
arabaya biniyodu ki bir ara arabaya izmit pişmaniyecisi bindi sandım.ancak olay farklıydı.adam oğluna
bağırmaktan merdivenleri zor çıkıyordu.adam en arkadaki koltuğa oğluyla birlikte oturdu ve konşmaya başladı,
bütün araba onu dinliyordu.adam kendide bunun farkında değildi .bir ara adamı dinledim ve çok üzüldüm.
olay şuydu;adamın oğlu çorumda askerlik yapıyormuş.bayram iznine gelmiş.ama izin günü bittiği halde dönmemiş
ve ağlıyordu.babası aslına onu otobüse bindirip işine gidecekmiş.(ama oğlu bir çocuk gibi ağladığnan
dolayı onu çorum a kadar getiriyordu)bunu telefondaki konuşmalarından anlıyoruz.adam amirine adeta yalvarıyordu.
daha sonra evini aradı onlarıda bu olaydan haberdar ettikten sonra başladı konuşmaya...
’’oğlum,senin yüzünden herkese rezil oldum,kimsenin yüzüne bakamaz hale geldim,ya beni sürerlerse başka yere
hiç bunlarıda mı düşünmüyorsun,evde karın hamile doktora gidecek para yok,buzdolabını açtığında bir lokma
yiyecek yok bunların hepsini bile bile sen bide beni niye buralara kadar yoruyorsun.50 tl ye buzdolabımızı
doldursaydık olmaz mıydı.sen dün niye kendin gitmedin düğün izleyecekmiş şimdi 500 tane düğün izle.izledinde
ne oldu.şimdi komutana ne diyeceğiz şarjımızda yok.benim seni orada bekleyeceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun
seni teslim edip bu arabaya gene yetişip döneceğim...’’buraya kadar olanları hatırlıyorum.daha sonra uyuya kalmış
ım.araba mola vermiş annem eni uyandırıyordu.gözlerim adamı ve oğlunu arıyordu.neyse buldum onları adam oğluna
kızmış ama baba yüreği oğlunu çay içmek için çağrıyordu.yarım saat moladan sonra arabaya tekrar bindik ve
ilerliyoruz.
adam biraz yumuşamıştı sanki ama genede kızgındı oğluna bir süre sonra tekrar başladı’’oğlum seni kurban bay
ramında getirttireyim mi diye soruyor ve cevabı gene kendi veriyor.seni getirttirirsem eğer insan değilim
biz evde yiyecek ekmeğimiz yokken sana telefon veriyoruz,kontör gönderiyoruz ama sen...yok yok bundan sonra sana
ne telefon varne para var.komutanına da söyleyeceğim aratmasın seni.sonra bir ara oğluna sordu.kaç paran var
oğlu 20 tl demiş olmalı ki babası sana para yok krban bayramına kadar o 20 lira ile idare edeceksin dedi.
o günlerde şehit haberleri ardı ardına geliyordu.adam keşke sende şehit olsan vallahi billahi hiç üzülmem
diyor kafasını cama vuruyordu.oğluna üzüldüm ama adama da kızamadım o da haklıydı çünkü.içim parçalanmıştı.
annemle konuştuk o da çok üzgündü.inmemize az kalmıştı.annem adamın yanına gitti ve bir miktar para verdi.
adam abla bu ne dedi.annem bişey demedi.artık gelmiştik x’e muavin valizlerimizi indiriyordu.valizlerimizi aldık
ve son kez o insanlara bakmak istedim.kafamı kaldırıp cama baktığımda ardımızdan el sallayan iki el vardı...
DEMET SAKARYA.