Ben Ölmeden Önce
Yürüdüm, yürümeye devam ediyorum, bu gidişle hep yürüyeceğim herhalde. Nedense artık bacaklarım ağırlığımı çekemez oldu. Her adımım biraz daha acı veriyor; ama bunu karşıdan gelenlere belli etmemem lazım. Neden mi? Bilmem işte, şimdi sorma; ben yürürken anlatırım sana. Gül bahçelerinden geçtim. Çocukken de gülleri çok severdim, şimdi de; ama artık dikenleri eskisi kadar acıtmıyor. İnsanın acısını göstereceği birisi olmadığı zaman yanında, acının değeri mi kalmıyor ne; ya da alışıyorsun bunlar da diğerleri gibi geçer diyorsun herhalde. Güneş batarken yeni bir günün habercisidir. Şu anda da güneş batmak üzere; ama bana hayattaki bir günümün daha kaybolduğu hissini vermekten ileri gitmiyor. Aynaları sevmiyorum çünkü gösterdiği ben değilim; benim güzel kocaman yeşil gözlerim vardı. Şu an karşıdan gelenleri bile seçmekte zorlanan onlar olamaz. Rüzgarın etkisiyle sağa sola yatıp, bir anda harlanıp bir anda sönen bir mum gibi alev vermekten öteye gitmiyorlar artık. Adımlarımı saymaya başladım dikkat etmedin mi? Bu iki bu üç bu da dö… En iyisi biraz dinlenip tekrar saymaya başlamak olacak. Hayat bana fazla nefes aldırmadı; ama şimdi aralarda o kadar çok nefes alabiliyorum ki; anlatamam. Hatta bir gün; içimde bir ses en derin nefesimi gene bunun gibi bir arada alacağımı söylüyor. O da en uzun soluklusu olacak… Hava eskisi kadar güzel kokmuyor, insanın içini kıpır kıpır yapacak maddelerden yoksundur belki de. Belki de yıllar önceki birinin sahip olduğu koku artık havaya karışmıyordur ve ben de o güzel kokuyu hissetmiyorumdur. Bana da bayağı alıştın bakıyorum, biliyorum ben de sana alıştım biraz bekle de son bir kez karşıdan gelenlere bakayım belki o kokuya rastlarım Unutmadan, hala yaşamdan zevk aldığımı göstermem lazım. Bu yüzden yürürken acı çeker gibi gözükmemeliyim. Neyse ben gene aradığımı bulamadım. Boş ver devam edelim biz. Şu ara uzun bir nefes almak için oldukça güzel gibi. Gerçi sen daha iyi bilirsin ya… Uzun soluklu son nefeslerin yanında hep sen vardın, ölüm…
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.