ZİNCİR

• 22 Ağustos 2009 Cumartesi 10:43:20

Burada herkesin boynunda bir zincir var ve ne tuaftır ki kendileri hergün bir bakla daraltıyorlar zinciri. Sonra bir bakıyorlar, boyunlarından kan geliyor. Kan gelene kadar sıkıyorlar,sıkıyorlar. Karşımda kocaman bir beyin var, ben zinciri elimin tersiyle itikçe o uzaktan gösteriyor ilmeği, diğerleri gibi gönüllü zincirleneyim diye. Benimde kocaman bir beynim var, başıma sığmıyor bazen. Nasıl sığsın o zincire. Halbuki bu gönül nasıl gönüllü zincirlenmeye. Pes etmem için etrafımda daima hissettiğim o yüce enerjinin bir oyunumu bu bana. Yapma yeter! Ben yolumda gitmeliyim başım vücudumdan ağırda olsa. Diyeceksinki, ben bu aklı , bedenine armağan ettim. O herkese armağan ediyor. Etmiyorum,,biran olsun gönlümün,yüreğimin hissetmesini istiyorum, hissetmek istediklerini. Aklım, ruhum neden bu kadar çelişiyor. Bilmiyorum?Yada bilenler görenler, hiç acımıyorlar. Birinden birini çalmaya çalışıyorlar. Dayan aklım ruhuna yenilme. Ama ne ruhki yıllardır başımın içindeki ile mücadele ediyor. Bir türlü yenişemediler. Ne o onu,nede o bunu anlamadı. Yazık...yazık...yazıklar olsun!Bütün çabam kendi zincirlerimle yaşamak. Onlar zaten kocaman halkalı,kırsan kırılmaz,çeksen kopmaz.Acı veriyor,acı duydukça avunmaya çalışıyorsun.Sıkışıyorsun kendinle kendi aranda.yıllarca kendi kendine yaşadığın için ,gevşeten yok boynunu,kanatırsın, tüm çaban başkaları kanatmasın.Sen çekersin ilmeğini hergün biraz daha, biraz daha.Yolumun sonuna az kaldı..Sonunda bircana aklımla ruhumla can katacağım.Etrafımdaki yüce enerji, bunu bana armağan et. İstediğim çok dğil.Bunun için zaten emek veriyorum, bunun için zaten hergün bir bakla daha çıkarıyorum boğazımdaki zincirimden.Her geçen gün başımın içindeki büyüdükçe bedenim yok oluyor. Nasıl gönüllü olsun bu koca kafa zincirlere.Emek veriyor bazen ikiside,ayakta durayım diye.sarılıyorlar birbirlerine,dimdik oluyor beden.Yoksa nasıl taşısın bunca yükü,etraf ellerinde ilmekler olan insanlarla doluyken.Herkes var olsun diye uğraşıyor, bu ikili ne zaman beni var edecek?Ben ne zaman benimle yaşayacağım.Ben nasıl yok olmadan direneceğim daha,elinde zincirleri olanlara.Ellerim tuşlardan kalktı,ruhum bedenden ,aklım başımdan.Çay bardağım dolmalı, ikili bir araya gelsin.parmaklar,tuşların üzerin de dans etmeye başlasın.Ne tuaf bu parmaklar hergün bir önceki günden daha kalınlaşıyor ,üstündeki çizgiler hergün daha belirginleşiyor,avuca bağlanan noktalar hergün daha sertleşiyor.Neden? zincirlerden kaçıyor.Başarılı olmalıki boynunda taşıdığı kendi zinciri olsun.Zincir benim, taşıyabildiğim kadar.Zincir benim, beni taşıyana kadar.Yazıyorum çünkü içimde sıkışanları salmam lazım çünkü ben zaten çok sıkışığım.Saçlarımı hep bağlayan ben ,son birkaç gündür onları bile bağlayamadım.Beni nasıl bağlasınlar. Beni kim nasıl yoketsin.Bu şansı da bir kendime verdim.Başımın için dekine kurban olayım her şartta yanımda,yanımda olması gerekenlere inat!Ben ikiliyi biraraya getiremesemde,gelsinler diye boynumu sıksamda,ben bana yetiyorum.Birileri beni çalmaya çalışsada..Halbuki yaşanası güzelliklerin farkındayım,halbuki yaşayan tüm güzelliklerin farkındayım...Neden kimse farketmiyor...Benmiyim engel,başımın içindekimi,bedenimdekimi....

.Çayım yine bitti.Ama ben dimdik.Belki benim dimdik değil kopan zincir halkalarının yanında olmam lazım.Belki o zaman etrafımdaki yüce enerji beni bana bırakır.Yıllar öncede kendime sığınmıştım,şaşırtmadım beni,başımın içindekini dinlendirdim..Şimdide dinlendiriyorum.Ruhum isyan etsede...Dinlediğim müzik beni şaşırtıyor ama..Götürüyor ikiliyi ,el ele başka diyarlara.Zincir sadece şakırdıyor , ne kırmaya çalışan var ne çekmeye çalışan...Elimde, her baklası hala,direniyorum ellere geçmesin diye.Ne kocaman baş ne kocaman beden,ne kocaman ana...Bir tek etrafında dans eden,onu kendine döndürmeye çalışan yüce enerjiyle mücadelesi.Ne zaman kendiyle olur bilinmez.Bilemiyor ki?.Direniyor zincirleriyle,sayfalar dolus yazmak istiyorum bu üçlüyü...içimde sıkışıyorum,birilerinin içinde sıkışamadan hayat geçiyor geçiyor.Bütün bunlara rağmen bu ruh kocaman,sığmıyor bedene ,o taşamıyor ama hergün biraz daha taş oluyor.

8/09/2006