YALNIZCA BENİM… (Denemelerim)

• 22 Ağustos 2009 Cumartesi 00:02:18

DENEME


Bugün 18.09.2008 Perşembe sabahı… Saati bilmiyorum. Az önce sahur sofrasından kalktım. Sanırım saat: 05.30 ‘a yaklaşıyor. Herkes yattı. Derin uykuya daldılar. Tabii benim haricimdeki ev halkından söz ediyorum. Henüz sabah ezanı okunmadı. Ne kadar zaman var bilmiyorum. Benim uykum yok. Onun için yatmak istemedim. Ezanı bekleye-ceğim. Ezan okununcaya kadar zamanım var… Sonra kalkıp abdest alarak, Allah’ın izni ile ve yardımıyla sabah namazımı kılacağım. Tabii yanında başka namazlar da kılacağım. Örneğin; nasip olursa, ŞÜKÜR namazı da kılacağım. Neden mi? Her şeyden önce Allah’ın verdiği nimetler için… Sağlığım için. Sevdiklerim için… Düşündüğüm, hayal ettiğim şeyler için. Dahası çok… Saymakla bitmez. Senin gibi güzel, sadık arkadaş, bir dost ile beni karşılaştırıp, tanıştırdığı için.
Sevmeyi öğrettiği için… Yaşattığı, sevdayı bana tattırdığı için. Bana, ÖZELİM diyebileceğim bir arkadaş, dost, gönül arkadaşı verdiği için. Canımın içi ile beni tanıştırıp, karşılıklı sevgiyi yaşattığı için… Daha sayayım mı? Başka ne olsun?
Gündüzleri aklımda, gözlerimin önünde seni hayal ettirip, geceleri ve yalnız yatağımda seni bana arkadaş edip, sevdanla, hasretinle, hüznünle, özleminle beni avuttuğu, bir gün sana kavuşma umudu ile şu kalbimi attırıp, çalıştırdığı, bana nefes aldırdığı için… Görüyor musun? Şükür etmek ve şükür namazı kılmak için ne çok sebeplerimiz varmış? Ki bunlardan başka saymadığım, daha nice sebepler var… Anlıyorsun değil mi sevgilim? Özelim, canımın içi… Canım benim.
Bir çırpıda yazıverdim tüm bunları… Konu sen olunca; kalemim yazmaya yetişemiyor. Anla beni. Anla artık, ne çok değerlisin yanımda… Seni nasıl delilercesine seviyorum. Sana nasıl yanmışım. Ne kadar yanmışım…!? Söyler, misin sen bana ne yaptın? Niye, bu denli kendine bağladın? Senden başkasını ne görüyor, ne de düşünür oldum. Sen, gerçeten bu kadar güzel misin? Bu kadar asil misin? Niye kapıldım sana… Bu kadar sevilmeye değer misin? Ben bu denli, sana nasıl bağlandım? Ne buldum sende ki, vazgeçemez hale geldim. Oysa daha dün tanışıp kaynaştık… Cin misin? İnsan mısın? Peri misin? Söyler misin? Allah aşkına sen nesin? Ne yaptın bana böyle.
Bu iş “GÜZİN ABLA” lıkla olmaz… Bu işte, bir iş var. Bir incelik var… Bir gizli güç, bir tılsım var mutlaka sende… Beni bu sürede nasıl etkiledin?
Gözlerin çok güçlü biliyorum. Onlara bakmaya doyamıyorum. Sahi, bu kadar güzel olmak zorunda mıydın? Niye bu denli güzelsin? Yaktın kız başımı… Gözlerine baka baka ölmek istiyorum. Seni o denli seviyorum ki? En az, geçen ömrüm kadar göğsünde, kucağında, kollarının arasında kalmak, yatmak istiyorum. Sana nasıl doyarım bilemiyorum. Beni gözlerimden öpüp, bir yaramaz çocuk gibi kollarına alır, kucağında uyutur musun? Şımartır mısın birazcık beni…! Ya koca bebek ya. Bu da olur mu, deme.
Ben biraz naz yapıp, kollarının arasında şımarıp, yaramazlık yapmak istiyorum… Farkındayım… Yine sınırı zorlamaya başladım, değil mi? “ Sus S… Daha fazla konuşma” dediğini, duyar gibiyim. Olur mu canımın içi? Senin kollarının arasına uzanırım da ben, yaramazlık yapmadan hiç durabilir miyim? Orası ikimizin özeli olarak kalsın canım.
Sanırım bu günlük bu kadar yeter. Daha sonrasını, daha sonraki yazıma bırakalım, olmaz mı? Ona da bir şeyler kalsın. Haksızlık olmasın. Değil mi ya? Ben tam hızla yola devam etmek istiyorum amma, senin parmağını sallayıp “ Hayır…” dediğini, görür gibiyim. Ne olurdu biraz daha izin verseydin sanki? Hedefe tam bu kadar yaklaşmışken.
Oldu güzelim. O da kabul… Sen üzülme. Onu da kabul ederim. Bir dahaki sefere gönüller sultanı… Hayır, yalnız benim gönlümün sultanı. Tek benim özelimsin. Şimdilik hoşça kal. Sevgimle kal canımın içi. Sevildiğini hiç unutma. Tabii bu garip tarafından… Başkası yok. Sakın ha… Kesinlikle yok. Benim özelimsin.

18. 09.2008
Suat TUTAK