Floryada çıkmaz sokaktaki ,eski köşkün vişneli sokağının önünden geçmişti bugün ,yıllar sonra ,gözünde canlandı o unutamadığı ilk aşkı..!
Yücem’in bizlere armağanıdır Aşk ,en güzel şiiridir !Sevmek ilahi Aşkla sevebilmek ne ğüzel bir duygudur ;değerini bilerek sevmek,ifadesi zordur ,yaşanıldığında bilinen...

Çok sevmişlerdi..İlahi aşklardan biriydi ...

Hayatında ilk kez seviyordu,ilk defa,bu anlatılması imkansız ,büyülü bir sele kapılmıştı ...
Sevmek bu mu diyordu sevmek bu mu ! Mıhlanmıştı gözleri kala kalmışlardı,konuşamıyorlardı;
dünya susmuştu iki çift göz kaybolmuştu askın o anlatılmayan sessizliğinde .Şaşkındılar,dut yemiş bülbül gibi ,o gece uyuyamamışlardı...

Rüyasız sabahların ilk günü başlamıştı ,Yücem tanıştırmıştı ama;sadece adlarını ve nerde
yaşadıklarını, konuşabilmişlerdi.Genç delikanlı yurt dışında üniversiteyi okuyordu,genç kız da Türkiye de yaşıyor ve okuyordu .

Uzak mesafelere imzayı atmışlardı .Ölünceye kadar beraberiz diyorlardı,mühürü basmışlardı ,
sevda defterine.Genç delikanlı beş yıl beklicez diyordu,genç kız da kabul etmişti ..

Saygın ve seviyeli bir aşktı yaşadıkları .Bir süre sonra genç kız babasını kaybetti.Sevda yangınlarında yanarken, bir de çok sevdiği babasının acısını eklemişti kader..Dedesi tüm ailesini hakimiyetine almıştı. O tarihlerde dedesine anlatması olacak şey değildi ,aynı şekilde annesine de anlatamazdı. Dedesi bu genç kızı evlendirmeye kalktı..Bir tufan ki ’herşey darmadağan olmuştu.Ansızın değişmişti herşey evlenmişti ,evlendirilimişti ;kız günahsızdı günahsız ! Genç delikanlıya anlatması çok zordu . Genç delikanlı yıkılmıştı ,büyü bozulmuştu.Yıllar geçmişti ;vişneli sokaktaki tanışmaları geldi aklına ..!

Yeni tanıştıklarında,kimse görmesin diye Floryada çıkmaz bir sokakta buluşuyorlardı,eski bir köşkün bahçesinde , vişne ağaçları vardı ,bahçenin duvarına oturup hayel kurmuşlardı birgün ;evlendiğimiz de vişne ağaçlı evimiz olsun ,biri kız biri oğlan, adını koyamadıkları çocuğun kulağına küpe yapıcaklardı vişneleri,diğeri de vişneleri yolacaktı dallarından..

Kadın üzüm buğusu yıllarında ağlıyordu,ellerinde ezilmiş vişneler,kızıla boyanmıştı..
Ah Vişne ağaçları kanıyordu ! Vişneler neden ağlıyor ki !

Oya Gedik
Vişneli sokak anıları..