Bİlmiyordum Gelmeyeceğini....

• 16 Ağustos 2006 Çarşamba 19:25:43

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Bilmiyordum gelemeyeceğini.

Evlerin ışıkları söndü,sokaklara serseriler çıktı ama sen hala YOKSUN..
Polise mi sorsam acaba.Hani şöyle yolları izlesek.Allah korusun ya başına bir şey geldiyse..Ben nerden bileyim o yollara hiç uğramayacağını.Tanıdık da geçmiyor ki sorsam seni.
Nerdesin bebeğim!!Çaresiz beyaz sayfalara yazıyorum bir tek seni. Kağıdımda hissediyorum seni.Dans ediyorum sana yazdığım şiirlerimle ve yazılarımla.Büyüleyici bir şarkıyla beraber bana kalemim eşlik ediyor.Seni yazıyorum;seni siliyorum.Şimdi de seni öldürüyorum...

Seni bir tek bu yolda yalnız bırakıyorum.Mahşer yolunda....Sonu nereye çıkacak belli mi?Ya cehenneme çıkarsa..Hoş bu dünyada zaten fazlasıyla yaktın beni;orda da yanarım senin için olsun.
Neyse;ben hala seni bekliyorum.Banka takılıp kaldım.Kalkmak istiyorum kalkamıyorum.Saat çoktan gece yarısını geçti ama ben hala burdayım.Derin bir umut içinde çırpınıyorum yüzmek istercesine.Seni özlüyorum delirmek istercesine.Çünkü yapacağım çılgınlıklara çevremdekiler delilik desin.Ama ben deli değilim...

Küçük bir bahçenin sevda ağacından bana meyva kopartmadılar,kovuldum..Sanki hırsızım.Biliyorum ama kabul etmek istemiyorum.Tamam tamam; kabul ediyorum.Hırsızım.Ama çaldığım her şeyi fazlasıyla sen benden aldığın için, bende bir şey kalmadı.Cezamı sen verdin.Bedel ağır,hatam affedilemez ve sen...
Sen her cezama rağmen düşünülecek,hayali kurabilecek en güzel şeysin.Bilinmesi gereken saklı bir sırsın.Toprak altında gömülü bir sevda yaşadım seninle.Şimdi açığa mı çıktı?
Ohoohoo iş işten geçti....Ben artık senin gibi YOKUM.Unutmadım bankta sabahladığım günü. O gün çıktı zaten adım deliye.Ondan sonra...Ondan sonra kapım hiç çalınmadı.(Deliyim ya...)O bankı söküp atmışlar yerinden.Kalacak yerim de kalmadı.Hadi bakalım şimdi ne yapacağım.
Sabah martılarla uyanıyordum sayende ve balıkçılarla tabii.Üşüyen bir kedi sarılı olurdu ayaklarımda ve ben sanki onu ısıtıyormuşum gibi kendimi mutlu hissederdim.Sonra ucu kırık bir kalemle yazmaya çalışırdım.
Boşuna harcamış defterimdeki sayfaları.BİLMİYORDUM GELMEYECEĞİNİ......