YÜREĞİM SENDE KALDI.

• 19 Ağustos 2009 Çarşamba 01:12:44

Seni hiç tanıyamadan ve sevemeden, farkına varmadan geçip gitseydin hayatımdan. Hep bekleyeceğime inandığım ve bulmanın hayalinin uzak olduğunu sandığım hafif bir meltemle esmiş geçmiş. Ben ise o arada gözümü kırparken tam kapanma anına denk gelmiş olsaydın ve fark edememiş olsaydım seni.
Öyle çok istedim ki bugün sana hissettiklerimi söyleyebilmeyi Seninle zaman geçirebilmeyi Öyle çok özledim ki seni. Hayatta en çok sevilmeyi hak eden sevgilimi sevmek istedim. Hep koşan, bir şeylere yetişmeye çalışan sevgilimi almak istedim yaşadığı hayattan. Dur demek istedim. Dur! Hayat sen durunca da akıp gidecek, dünyanın yörüngesi sen değilsin. Uğrunda koştukların sensizde yaşama devam edebilecek. Kimse için vazgeçilmez değilsin.
Dur! Koşuşturmacalar içinde farkına bile varamadığın ruhunun sesine ver kulağını. Hız tüketir insanı. Ayak uydurmaya çalışmak için iki katına da çıkarsan çalışmanı yetişemeyecek, yetemeyeceksin. Tüketeceksin sadece sana verilen ömrünü. Kazandıklarını harcamaya fırsat bile bulamayacaksın.
Dur! Bugün ne kadar sevildiğini fark et, beni de fark et Seni bir Yaradan seviyor bir de ben. Seni benden daha çok seven bir kul olsun istemiyorum. Dünyada şu an yaşayan hiçbir sevgili senden daha fazla seviliyor olmasın istedim. Öylesine sevdim ki seni...
Öyle çocuk saflığında ki yüreğin..İmkanım olsaydı seninle daha fazla zaman geçirebilseydim.Seni yıllar öncesinden tanıyabilseydim..Seni buldum,ama ne yapalım sen beni aramıyorsun.Aşklarda karşılıksız yaşanmak zorunlulukta çoğunlukla..Ölmem bu acıdan merak etme.
Olsun üzüleceğim, ağlayacağım, kendime kızacağım. Ama bunlar benim sorunlarım. Sen anlamak zorunda değilsin. Sen geçiyordun yoldan. Ben takıldım sana. Yüreğim yüreğinde kaldı. Çektim ama gelmedi.
Aşka inanmadığım zamanların intikamıydı belki. İncittiğim yüreklerin intikamıydı. Özlemin böyle koyu, sevdanın bu kadar ağır yaşandığını bilmiyordum.
Bana hiçbir mecburiyetin yok. Sana seni şikâyet etmeye hakkım yok... belki hayatından çaldığım zamanlar için özür borcu bile çıkarabilirim kendime.Seni çok seven benim..Zorla kendimi sevdiremem ki sana.İstedim ki beni ben olduğum için sev.Sevgi sözcüklerin olursa inanmak için,sevdiğine inanmam için.Savunmasızım demiştim ya açıktım ya sana karşı..Güzel sözcükler yerine incitici sözlerini dinledim.Şiddet benim için bu biliyor musun.Şahitlerinin çok olduğu,toplumsal yaşamın içinde ki sözler daha çok şiddet geliyor bana.Psikolojik şiddet.Sen beni incittikçe ben kendimi sorguladım.Yüklendim .Ayakta kalamayacak hale getirinceye kadar kötüsün dedim..Öyle anlar oldu ki kendimi öldürsem hayat bir fazlalığını toprağa atmış olacaktı..Orası kabul eder miydi beni.
Sen ne yaptın, demiştin ya bana. Kendini neden çok suçluyorsun.
Sahip olduğum tek şey kendi varlığım. Kaçamayacağım, beni terk etmeyecek olan. Belki çok kötü bir insanda olsam ruhum bedenimi terk etmeyecek. O yüzden kendimden çıkarıyorum, kendime kesiyorum cezayı. Bu bedene çok ceza veriyorsam Allah ’ım görüyorsun. Çağır meleğini, kendinden bir parça olan ruhumu nasıl üfürdüysen bana, izin ver alsın bu bedenden.
Korkma. Allah ’ın verdiğini almaya ne elim ne yüreğim elverir. Korkarım sevilmeyen bir kul olmaya. Korkarım yüz çevrilecek bir sevgili olmaya.
Olamadığım her şey için. Olmam gereken tek şey olan hiçliğe karışmayı kabul edemediğim için özür borcum var sana Sen hayatımda çok istediğim için varsın. Çok sevdiğim için varsın. Yanımda olmasan da yine var olacaksın.