5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
Sevdicegim
Bilirsin bir garip hüzün çöker insana yalniz kalinca. El ayak çekilince, etraf sessizleşince, tek başına kalırsın dünyada. Yanlızlığa elbet alışır bedenim. Yanlızlıkla belki de başa çıkabilirm. Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim. Benim canımı acıtan sensizlik.
İnan bu yürek alışamadı hiç bir zaman sensizliğe. Şimdi sensizlik oturuyor birakıp gittiğin yüreğimde.
Sensizlikte duvarlar seslenince, bir derin korku düşer ruhuma, karanlık oyun oynar aklıma, hep seni cikarir karşıma. Bilemezsin sensizlik ne zor...
Ama ben yinede seni sensizligin en karanlik noktasinda bile seviyorum!!!
Şiirin sahibi
Cevap Yaz