Yarım Kalan Gülümseyiş

• 7 Temmuz 2007 Cumartesi 01:16:57

İçimde kanayan bir yara olarak kalacak aceleci gidişin.02 temmuz 2007 geri almak mümkün mü bu tarihi ? Takvimlerden çıkarmak , yok saymak , böyle bir günü yaşamamış olmak mümkün mü ?
02 temmuzda kayıtlara geçtin .Oysa ki bizi üzecek hiçbi kaydın olmamıştı hayatta.
Dosyanı kaldırdılar tozlu raflar arasına , seni de alıp götürdüler , gözyaşlarıyla birlikte.
Hep aklımdasın , kaç gün geçti zorunlu gidişinin üstünden , hala resimlere bakıp ağlıyo-rum. Bu olay olmadan önce son resmini çekmişim farkında olmadan.Yüzünde buruk bir hüzün vardı.Neden böylesin , ne oldu dediğimde içim sıkılıyor dedin. Biliyormuydun gece başına gelecekleri . Siyah ne kadar da çok yakışırdı sana. Son resmini çektiğim o günde yine siyahlara bürünmüştün.Siyahına zıt beyaz elbise giydirdiler sana.Beyaz elbise içinde karanlıklardasın.Korkmuyormusun ,yalnız tek başına...
Başka bi resminde de , elinden bırakmadığın gitarın var.Ve dudaklarında değişik bir gülümseyiş. Gülmekle gülmemek arası yarım bir gülüş.Bak daldım yine güzel günlerimize.
Ne güzellikler yaşadık.Ne hayellerimiz vardı.Ben hep hayel değil mi büyük oynayalım derdim.Sen hayel olsada olabilecekleri düşünelim derdin.Hiç büyük hayellerin olmadı.
Güneşe dokunmayı ,, yıldızlara ulaşmayı istemedin.
Notalar öksüz kaldı bak senden sonra.Ezgi ezgisiz , ezgi sensiz kaldı.Küstüm müziğe...
Affedilir yanı yok bu zamansız gidişin.Son istediğin sorulmadı mı sana ? Neden yaşamı seçmedin. Neden bizi de düşünmedin.Çok acı çektin çok.Kalbinde ki bıçak yarası neydi ki.Sen çok daha fazla yaralar gördün kalbinde.Hiç pesetmemiştin.İnatla sarılırdın haya-
ta.Şimdi neden vazgeçtin.Neden bıraktın mücadeleyi de bize bu acıyı yaşattın.
Biliyorum nedenleri sorgulamak için artık çok geç.Ama neden diyorum yine neden.
Boşluklarda bıraktın beni.Bak hala kendime gelemiyorum.Herzaman üzülme derdin ,te-
selli ederdin beni.Ne oldu , nerdesin şimdi.Kolay mı sanıyorsun yokluğuna alışmak.Küs-
tüm sana , yaşamak için direnmedin .Çok gençtin , başarabilirdin ama istemedin.Beni
böyle yalnız , sensiz bıraktın. Bu sefer çok kırıldım sana ...
Duyduğumda acı haberini şaka yapıyorlar sandım.Fakat yüzüme bakarlarken ne kadar da ciddilerdi.Ben kabullenmek istemedim .Seni görene kadar zaman durdu .Haberini aldığım anla , hastaneye gelene kadar geçen zaman yok , silinmiş hafızamdan.Ne dedim , ne yaptım hatırlamıyorum.Sonra o uzun bekleyişler .Senin için birşey yapamamak kahretti beni.Yanına bile almadılar .O kalın camın ardından gördüm seni .Bazen saatlerce izledim.
Hep dua ettim.Bekledim iyi bir haber için .Haberin en kötüsünün geleceğini düşünmedim.
Birkez daha herşey silindi.Yine hatırlayamıyorum o anda ne dediğimi , ne yaptığımı.
Bembeyaz yüzüne sonkez baktığımda , yarım bir gülücük vardı dudaklarında.Benim
içindi biliyorum.
Yalan bu gidiş . Bu veda değil . Uyanacağım birazdan , bu kabusum olan rüyadan.