VAKİT AYRILIK VAKTİ 1

• 15 Ağustos 2009 Cumartesi 20:04:11

Kollarıma almıştım hayatımın anlamını. Nereye koşacağımı bilmiyordum. Haykırıyordum çığlıklarımı, feryatlarımı duyan yokmuydu ALLAH’ım yokmuydu kimse etrafımızda sağa sola koşuşturup duruyordum.Ne yapacağımı bilemz bir halde.Cansız bir bedeb kollarımda upuzun bir yol. Koşuyorum koşmak nafile olduğunu bile. Sevdalımın kolları sallandıkça o kanlı bedenine baktıkça off ALLAH ’ım off buna can mı? Dayanır, buna yürek mi dayanır.
Öpüyordum yüzünü cansız bedenin sımsıkı sarılıp ..
- Beni bırakmayacaksın değil mi? aşkım. Beni yalnız bırakıp gitmeyeceksin değilmi? lüften aşkım gitmeeee... Diyerek bağırıyordum, artık halim kalmamıştı.Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. O yaşıyormu diye sordum. Yaşıyormu? Hemşire lütfen kendinizi yormayın evet yaşıyor dedi bana. O zaman beni ona götürün görmek istiyorum dedim. En son o kelimeyi dediğimi hatırlıyorum tekrar uyutulmuşum hastanede. Gözlerimi tekrar açtığımda kollarıma serum takılmış yatıryorum. Bir köşede annem bir köşede babam. Anneee anne o yaşıyormu lütfen doğru söyle yaşıyormu.Annem ağlıyordu, ağlıyordu yağmur misali baba baba o yaşıyormu? lütfen baba yaşıyormu? Babamda çıktı odadan. Kimse birşey söylemiyordu..Off olamaz bu olamaz kabul edemiyordum. Böyle birşeyi kabullenmiyordum..
O zaman ben niye yaşıyordum benim yerim onun yanıydı...

Hastanede belli bir süre kaldıktan sonra eve geldik. Geceleri kabuslar görüyorum o an hep aklımda hep gözlerimin önündeydi. Benimde gitmem gerekiyordu. Sevgilim beni çağırıyordu
gitmeliydim. Odama kapanıp kapıyı üzerime kilitledim. Avucuma alabildiğimkadar ilaç aldım ve içtim ilaçları. maksadım hayatıma son vermekti. onun yanına gitmekti. Sonra uzandım yatağa uyudum. gerisini hatırlamıyorum zaten. Yine ben ve üzüntülerim ve hastane odaları, benim gitmem gerekiyordu diyordum kendime gitmeliyim benim yerim onun yanı benim gitmem lazım. Gideceğim dedim. Ama gidemedim. Şimdi mi ne yapıyorum şimdi onu unuttum desem yaşatıyorum yüreğimde. N e zaman doğum günü olsa mezarına gidip bir demet karanfil bırakıyorum. Onu unutmadım unutmamda .... Yaşatıyorum bazen şiirlerimde bazen yazılarımda bazende gözyaşlarımda. Biliyorum gitmesi gerekiyordu ve gitti. MEKANI CENNET OLSUN:((

kavuşamadık biz birbirimize eller kavuşsun
Allahım bu ne acı dayanamıyorum.
İsyan değil bu hasretinden yanıyorum..
Bir gün kavuşuruz diye hayal kurmuştuk.

Kopardı kader bizi bir veda edip sarılamadık.
birtanem seninle bu dünyada kavuşamadık..
Bekle beni ahır-zamanda geleceğim bende yanına..
Az kaldı hissediyorum bitanem kavuşmaya..