SOKAK ÇOCUĞU

• 15 Ağustos 2009 Cumartesi 13:59:00

Ben her sokakları tanırım. Her yerini bilirim çünkü ben bir sokak çocuğuyum.Sokakları mesken tutum kendime insan kendi evinde o mutluluk denilen. O kelimeyi yaşamaz mı? Ben yaşamıyorum.Bırakmıyorlar çünkü içimden bir söz gelir hep.Oysa kullanamadım.şimdi söylüyorum haykıra haykıra ANNEEE… SENSİZİMM NE OLUR GEL.. hiç tatmadım anne duygusunu,sevgisini,sıcaklığını,en önemlisi de koklayışını hiç hissetmedim nedir? Bilmem babamı mı onu da tatmadım bilemedim “yavrum deyişini” hayal ettim oysa hep hor görüldüm ellime para koydular kimi “bırak bunları yalandır “kimide itti bir hayvan gibi bizim nede olsa yaşamaya hakkımız yok. Oysa ismim umut’u ama nafile umudum ben bu dünyaya gelişimde umudum bitmişti.Umut denilen bir şey yok hayatım da zaten neyim var ki; Ben hayatım da neden yaratıldım demedim çünkü biliyordum ki;ALLAH hiç kimseyi Boşuna yaratmadı bir nedeni vardır.İllaki isyan etmemeliydim ama şu insanlar bırakamıyorlar ki; rahat bir yaşam sürsem sonuçta benim de hakkım oysa anne kucağı baba şefkati görmedim halbuki en büyük hayalim oldu sıcacık bir yuva sıcak bir çorba baba anne ile yemek yemek oldu. Ama dediğim gibi hayal olamayacak dua misali olmaz biliyorum acaba ben bir yuva kurar mıyım? Acaba inşallah kurarım ve sokak çocuklarına sahip çıkarım onları beslerim

NOT : inşallah başarmışımdır dilim vardıkça ve anlamaya çalıştıkça sözlerimle dile getirdim umarım başarmışımdır.Başka yine lütfen hataları söyleyin ben sonuçta yeniyim iyi deyilimdir yazı ve şiirlerde her şey için çok teşekkür ederim.