MEKTUP 14

• 14 Ağustos 2009 Cuma 21:13:03

yüreğim ve saat çifte koşulmuşçasına harmanlıyor geceyi. saatin tik takları yüreğimin çırpıntısına yetişmeye çalışıyor. yüreğim ki, seni düşündükçe uyanan ve tüm sinirlerimi harekete geçiren beynime uyarak koşuyor gecenin ortasında.

sevgilim, mayıs çiçeğim;
yaşamın tüm canlılığını oya gibi dokuyan ve mayıs geceleriyle harman olan kokun daha bir güzelleştiriyor uykusuzluğumu. seni düşünerek başlayan saatlerimde, sunduğun sevdanın tüm hasadını toplamak arzusuyla düşüyorum sözcüklerin peşine. "bilmezdim kelimelerin bu kadar kifayetsiz olduğunu" diyen Orhan Veli gibi, gecenin ve yüreğimin tüm ayrıntılarında seni anlatabilecek sözcükleri ve benzetmeleri bulma derdindeyim.

yüreğim ve saat çifte koşulmuşçasına harmanlıyor geceyi. "işe yaramayan parçaları atarak taşın içindeki heykeli çıkaran" yontucular gibi; sözün, sözcüklerin ve yaşamın gereksiz yanlarını atarak sana verebileceğim bir şiirin, bir dizenin peşine düşmüşüm. öpüşlerim ve dokunuşlarım dışında hiçbir maddi nesnenin ve eylemin sevdamı anlatmaya yetmeyeceğini biliyorum.

biliyorum, sen sevdanın verdiği alçakgönüllü bir tutumla ve anaç yaklaşımınla her söylediğimi ve davranışımı dünyanın en güzel eylemi sayacaksın. ve ben sevdamın verdiği yetinmezlikle her söylediğim ve yaptığımda bir eksiklik bulacağım. daha iyisini, daha güzelini yapabilirim, yapmalıyım düşüncesiyle geceler boyu düşlerimin ve saatin ardından koşacağım.
artık inatlaşıyorum yazıyla. gözlerini düşünerek çıkıyorum yeni serüvenlerime. gözlerini düşündükçe yağmurla öz rengini bulan yapraklar ve çiçekler gibi oluyorum. ve toprağın olup kokuyorum. ve kömür bulmak için yüzlerce metre yeraltında yeni bir kent kuran madenciler gibi; gecelerin içinde ateşböceklerini izleyerek sözcüklerden bir sevda ülkesi kurmaya çabalıyorum. bir sevda ülkesi. sen başkentim oluyorsun.

yüreğim ve saat çifte koşulmuşçasına harmanlıyor geceyi. yüreğim ve saat gece devriyesine çıkmış askerler gibi bir uçtan diğerine kolaçan ederek sevdamızı, sabaha yürüyor. sen uyuyorsun, kent uyuyor, kuşlar uyuyor. bir rüzgarın dalları sarmalayan serinliği, bir rüzgara karşılık veren dalların türküsü, bir ben, bir saat....hepimizi sarıp sarmalayan senin sevdan.

sevgilim, mayıs çiçeğim;
senden öğrendim; karşılıklı sevdaların bile karşılıksız yanlarının olabileceğini. sevenlerden birinin diğerinden daha fazla sevebileceğini. ya da sevdiğini daha fazla göstererek diğerine baskın çıkabileceğini.
oysa ben; kendi bilincim ve sevdamın arasında kalarak yaşıyorum karşılıksız yanlarımın olma olasılığını. senin baskın çıkan sevda gösterilerine istediğin gibi yanıt veremeyişimin ezikliği ile varıyorum sabaha. ve yüzleşiyorum yaşamın ve bizim gerçekliğimizle. kendimizi unutarak kurduğumuz ülkemizde hem özgürlüğümüz, hem tutsaklığımız oluyoruz birbirimizin.