KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Mutlu olsaydı asla 'son' olmazdı oysa....
Eskiden ’beni ne kadar seviyorsun?’ sorusuna kollarımızı açarak ’’işte bu kadar’’ derdik...
Belki küçüktü kulaçlar,sarmazdı tüm dünyayı.Bekli açıkta kalırdı gökyüzü...Ama kocaman yürekler vardı kainatı saran..
Kükredi mi dünyayı sarsan..Hayaller vardı asla yıkılmayan,ulaşılamadıkça değeri artan...
Tertemizdi yürekler,saftı,paktı....Şimdi ise kulaçlar büyüdü güçlendi bilekler...Ama yürek yıkıldı,o minicik avuçlardan daha da azaldı azameti....
Ve artık yinelenen o soruya yeni cevap ’’herşeyden çok!’’ oldu...
Ama hiç sorulmadı ’’herşey’’in anlamı...Herşey sıradandı,herşey basitti,anlamsızdı belki..Lafta kalıyorsu sevgi...
Kimi zamansa ’’kendimden bile çok!’’ oldu yanıt...Ama hayır doğru şık bu da değildi..
Anlamsız cevaplar oldu belki de sevgiyi basitleştiren...Kimse gerçek sevigiyi aramadı..Ve böylece sevgisiz sonlandı hikayeler..’’Mutlu son’’lar sevgisiz bitti hep..Hangi gecede,hangi ’’mutlu son’’la biteceğini bilemedi insan...Mutlu olsaydı asla son olmazdı oysa.........
YORUMLAR
Tesadüfün bu kadarı...
Akşam ,MSN de bir arkadaşım bana dedi ki;"Çok sevdiğin biri sana ,beni ne kadar seviyorsun dese,ne cevap verirdin?"
Bende;Küçükken sorduklarında kollarımı açar,"Ta...bu kadar derdim.Ama şimdi bunu anlatmam imkansız gibi geliyor,sanırım uygun kelimeleri bulamam "dedim.
Hangi gecede,hangi ’’mutlu son’’la biteceğini bilemedi insan...Mutlu olsaydı asla son olmazdı oysa.........
Güzel bir paylaşım,Kutlarım
Saygılar
