ÜÇ NOKTA

• 12 Ağustos 2009 Çarşamba 22:01:29

- Nerde kaldın? Bak parantezi açtım iki saattir seni bekliyorum.

-Yaa sorma. Nasıl trafik var anlatamam. Tam yola çıkmıştım ki noktanın biri durduğu cümlenin sonunu beğenmemiş “durmam kardeşim ben burda, böyle cümle mi olur?” deyip duruyor. Bir sağa gidiyor bir sola, ortalığı birbirine kattı. Al sana işte trafik felç.

- Ee ne yaptınız peki?

-Yaa sorma diyorum ya. Bu da yetmezmiş gibi ordan bir ünlem peydah oldu geldi noktanın yanına “abi ben boştayım sen istemiyorsan ben dururum burda” diyor. Nokta bir yandan bağırıyor ünlem bir yandan.

-Ee sonra…

-Allahtan tam zamanında imla klavuzu yetişti imdadımıza.

-İyi bari hallolmuş.

-Ne hallolması? Yetişti yetimesine ama.. dur bak. İmla klavuzu geldi. “Ne oluyor bakayım burda, sorun ne?” diye sordu ama sormaz olaydı. İmla klavuzunun bu lafı üzerine kalabalığın içinden bir soru işareti hemen kendini öne attı. Başladı heyacanlı heyecanlı konuşmaya. “nerde soru? Varsa bir soru hemen geçeyim ardına, boş durmaktan patladım inanın, varsa bir soru gösterin yeter”. Nokta bir taraftan bağırır, ünlem bir taraftan saldırır, soru işareti diğer yandan yalvarır. Tam bir arapsaçı anlıyacağın. İmla klavuzu bir an afalladı ama çabuk toparladı. İmla klavuzunun “Yeter kes artık.” diye bağırması ile birlikte herkes sustu. Yalnız bir baktık biri uzaklardan bağıra bağıra geliyor. Hem koşuyor hem bağırıyor “nereyi? nereyi kesyim?” diye.

-Dur tahmin edeyim. Kesme işareti değilmi?

-Üstüne bastın ayağını kaldır. Herneyse hemen kalabalıktan olayın daha da büyümesini istemeyen bir iki kişi bunun yanına gidip durdurdu ve sesini kesti. Bu olayın üstünde fazla durmayan imla klavuzu yine sert bir ses tonu ile noktaya: “dur durduğun yerde sesin çıkmasın doğru görevinin başına” soru işareti ve ünleme ise “siz de benimle gelin bakayım, uygun pozisyonlara dağıtımınızı yapalım sizin” dedi ve oradan ayrıldı. Noktanın da isteksiz bir biçimde de olsa cümlenin sonundaki yerini alması ile nihayet kalabalık dağıldı ve trafik rahatladı.

-Madem olay anlattığın gibi çabuk halloldu da peki niçin bu kadar geciktin?

-Sabırsızsın sabırsız. Dur daha anlatıyorum dinle. Tabi ki bu kadarcık bekleme ile böyle geç kalmadım. Tam trafik açılmış ve yolumuza devam ediyorduk ki bir baktım satırın otrasında bir noktalı virgül öyle boylu boyunca uzanmış debelenip duruyor. Daha doğrusu noktalı virgülün virgül kısmı debelenip bağırıyor. “yeter artık yeteer! bunca yıldır seni tepemde taşıdığım yeter, bana da yazık yaa. Bu iş bitti artık bu iş bitti anlıyormusun bit ti. Hemen yarın… yok yok bugün yarına kadar bile bekleyemem amaliyatla ayrılıyoruz senle anladın mı?” nokta ise cılız bir sesle karşılık vermeye çalışıyordu ama nafile “amaan ne halin varsa gör. Sanki ben çok memnunun senden. Dır dır dır ömrümü yedin be, ayrılalım da bitsin artık bu çile” sonra çevreden duyduk, imla klavuzu bile bıkmış artık bunlarla uğraşmaktan. Hergün böyle kavga ederlermiş ama bir süre sonra can ciğer kuzu sarması olup yerlerine geçerlermiş, çevredekilerde alışmışlar bu duruma o yüzden pek kimse kafasını çevirip bakmıyordu olan bitene. Hakikaten de bir süre bekledikten sonra bu ikisi hiç bir şey olmamış gibi doğruldular satırın ortasında ve bir birlerine iltifatlar yağdıraraktan geçtiler yerlerine.

-İlginç…

-Daha sonra, bir kaç cümle ötedeki aşık olduğu tırnak işareti ile bir türlü kavuşamayan bir, iki nokta üst üstenin satırın sonunda yaptığı intihar şovu yüzünden beklemek zorunda kaldık…

-tamam tamam ne ben sormuş olayım ne de sen anlat. Anlattıklarına bakılırsa sen erken bile gelmişssin vallahi. Hadi geç artık yerine parantezi daha fazla bekletmeyelim (…)