Benim hiç kalemkutum olmadı biliyor musun? hatta boyalı kalemlerim bile olamadı yine bir kurşun bir de kırmızı kaleme şükür ettim... Şimdi ise her renk boyalı kalemlerim var sadece o günleri hatırlamak adına... Eee buda benim bana olan ödül sayalım olur mu?
Canım harikasın kaleminin mürekkebi hiç bitmesin
Sevgiler

Bir an çocukluğum geldi aklıma, bir mürekkep hokkası için az dil dökmemiştim. Tebrikler...

hakkettiği değer bu değerli Şair ve Yazara verilmiş..size sevenlerden biri olarak bunda sizin kadar bende gururlandım.. tebrikler..

Yahu Onur hanım kızım sen bunları yaşadında mı yazıyorsun.
Hayalinde kurgulayıpta mı yazıyorsun.? Sahi sanki hafızan hiç bir detayı bile unutmuyor.Ben detayları çok çabuk unutuyorum.Hayalimde sadece iskeletleri yığın halinde duruyor,Bir türlü toparlıyamıyorum.Ne yapalım be kızım,
beş parmak bir mi? Güzel yazıyorsun.bende dersimi alıyorum,İstifade etmeye çalışiıyorum.Sağol.Allah'a emanet ol.Selam.

Etkili yazılar yazdığınızdan habersizdim. Sizi şiirlerinizle tanımıştım ama bu yönünüzde takdire değer. Saygı ve selam ile.

siyah önlük,beyaz yakalıgım,tebeşir tozu,haylaz koşuşturmalarım,camii dersleri ,babaannem,ayrılıklarına hiç katlanamadığım ailem; o günleri verdin ekmek arası domates peynir gibi...ha birde meral vardı aşk defterime kayıtlı olan...sağolasın can

"Zaten annemle babam, çok yönümün ona benzediğini söylüyordu. Ona benzesin! Onun çok yönünü beğeniyorum."


Evet, senin cok yonlerini begeniyorum Onur'um..Benden birisin artik..Yuregin dert gormesin;harika bir oyku okudum..Puanim tam ;)

YAZINIZ HARİKAYDI, TEŞEKKÜRLER...

kutluyorum...

buda sizin ödülünüz canım ablam 10+10 SEVGİLERİMLE.

Cok güzel bir öykü, her zamanki gibi.

Kutlarim can!

Ödül hediye olarak, hediye karşılık olarak verilirdi ne olursa olsun eskiden.
Şimdi öylemi diyeceğim geldi, maddi boyutu ön planda ve ucube bir nedene verilen ve bir kalem kutusundan daha değersiz hediyeler....

Yine muhteşem bir yazı akmış yüreğinizden...
Kaleminiz susmasın.
saygılarımla......

bizim evdede var o tahta kalem kutusundan; vernikli üstü ve bir de gül resmi var kapağında.. iki kalem ve bir silgi konacak yeri var; annemin çocukluğundan kalma ve onun için çok kıymetli.. yazıyı okurken gözümde ilk o canlandı..
devamını bekliyorum öykünün büyük bir sabırsızlıkla
saygı ve selam ile..

evet kimi insanlar eglenmeyi rezalete döndürür.
begenerek okudum yüreginize saglik.
sevgiler.

İlkokul bölümleri, beni anılarıma götürüyor ve içimde kalanları yeniden yaşatıyor. Tamamlanmamış çocukluğumun farkına varıyorum. Yazarımızı kutlar, başarılar dilerim. Saygılarımla.

Yazıyı okuyu bitirdikten sonra düşündüm de;bu çocuk bu küçük yaşında anne ve babasının özlemini neden duymaz.Anne annesi ile devamlı uyum içinde olur.
Bence çocuğun psikolojisinde bir anormallik var gibi.

Ben daha geçen seneye kadar Kastamonu'dan kayınbraderimin çocuğunu yanıma getirmiştim.üçyıl yanımda kaldı.Anamdan emdiğim sütü burnumdan getirdi valla hi..." Anam,babam " diye üç sene boyunca her onbeşgünde bir Kastamonu'ya kaçtı.

Şimdi bakıyorum da bu çocuk,anasını,babasını hiç aramıyor maaşallah..

saygılarımla efendim...

Hayatım da en çok çocukluğumda yalnızlık özlemi duydum
her şeyiyle bana ait bir hayatı,allah geçte olsa verdi.Fakat bu gün anladım ki mazi de kalan kalabalık hatıralar özlemim
...
saygılar dost kalem
sevgiler selamlar

Ödüller her zaman insanı kamçılar. Destekler ve ileri gitmesini sağlar. Güzel bir yazı idi sevgili yazarım. Teşekkürler ve sevgilerimle