AŞK-I HAYAT

• 9 Ağustos 2009 Pazar 15:31:36

Gökten inen yağmur tanesi, hiç düşündü mü acaba yere çarpınca dağılmayı? Üzüldü mü parçalara ayrıldığı için. Ama ki toprağa hayat veren o. Bir taneyi boylu boyunca uzatan bir su damlası o. Ölü gibi yatan tohumun ki can suyudur düştüğünde parçalanan su damlası. Hayat verenin simgesidir o, tecellisidir. Dirilmenin, diriltilmenin. Düştüğünde toprağa su damlası, dağılır gider her bir parçası, toprağın derinliklerine. Toprak ki, tevazu sahibi toprak ki alır su damlasını gönlüne. Asla geri çevirmez, dağılmış taneleri. Üzmez onları daha fazla ve ulaştırır oradaki bedene. Gelsin hayata diye, görsün güneşi diye. Ve o tane ki, açar gönlünü karanlıkta, aydınlığa çıkmak için. Sürer kendini toprağın kalbinde, yukarıya doğru. Ve bir gün ki, açar yaprakları, buluşur sevgiliyle. Yanar, yanar durur, büyür ki daha da yanmak için. Güneşe döner ki yüzünü aşkından, gece eğer başını hasretten. Boylu boyunca uzanmaya başlar ki olsun diye sonunda elif. Elif ki o, birlik, teklik, eşsizlik. Elif ki o, tecellisi güneşe şefkat verenin, toprağa tevazu verenin, suya hayatı verenin, taneye can verenin.

Döner ki hayat hep uymak için kurala. Var mı ki dönmeyen hâşâ isyana durmak ne mümkün. Dönmez mi ki, en küçük anlamlı oluşum atom diğer atomların etrafında. Elektronları dönmez mi, merkez çekirdeğin etrafında ki döndüğü gibi en büyük anlamlı oluşum galaksilerin. Güneşin etrafındaki gezegenler ya da atomun etrafında dönen elektronlar. Amaç ki aynı, kendinden olmayanı atmak dışarı. Döner ki varlık özüne dönsün. Döner ki varlık kendinden olmayanı atsın. Döner ki varlık uysun meşgale, uysun yola. Döndüğü gibi bir garip semazenin. Dönsün ki aşk olsun her şeyin başı, aşk olsun en küçüğü, en büyüğü. Bulsun en büyük tecelli ki hayatta kendini. Üfürülsün bir nefes maddeye en Sevgiliden. Dönsün ki farzı yapan âşık, bulsun Sevgiliyi, mübarek Zilhiccede yapsın ki tavaf.

Görsün ki güzellikleri, baksın ki o karşısındaki gözlere, tutsun ki o elleri hissetsin ki sıcaklığı, çarpsın ki kalbi görsün cismanideki aşkı. Tutsun sevgilisinin gönlünden yürüsün ki Sevgiliye doğru. Dönsünler ki atsınlar yanlışları, yalanları, kötülükleri. Özleriyle olsunlar ki, bir olsunlar ki tevhide gitsinler. İndirdiler mi yağmur tanesini dirilir topraktaki ölü tohum tanesi…