_ "Anneni babanı özlemiyor musun?"

_ "Hayır!.. Sizin kızınız olacağım. Onların kızları var."

Terkedilmisligi dusunup; isyan!


Ben de bir muddet anneannemin yaninda yasamak zorunda kalmistim..Bilirim ne denilmek istendigini..Nedenlerini sorgulamadim/sorgulayamayacak kadar icine kapaniktim..Hep o mahzun kalple bir hayat surmek zorunda kaldim..O mahzunluk simdi mahsun etti belki de ! :)

3 yasindaydim; anneannemin ogrettigi turkuyu okuturdu herkes..ve her gece uyumadan once de kendim icin dilimdeydi :

"Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar
Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler
Annesinin bir tanesini hor görmesinler

Uçan da kuşlara malum olsun ben annemi özledim
Hem annemi hem babamı hem köyümü özledim

Babamın bir atı olsa binse de gelse
Annemin yelkeni olsa uçsa da gelse
Kardeşlerim yolları bilse de gelse

Uçan da kuşlara malum olsun ben annemi özledim
Hem annemi hem babamı hem köyümü özledim "


Buruk bir sekilde animsiyorum hala; kucucuk yuregimdeki aciyi.."Kirmizi giysili kucuk bebegime sarilip, beni orada tek basina neden birakmislardi acaba ?! " Bana onlardan ayri gecirttikleri o gunlerin eksikligini yasiyorum zaman zaman..Amaaaannn, diyebilsek keske !!!

Yine beni bana anlattin Onur'um..Kalemine,yuregine saglik.

GuLeN tarafından 8/11/2009 4:10:19 AM zamanında düzenlenmiştir.

GuLeN tarafından 8/11/2009 4:11:07 AM zamanında düzenlenmiştir.

HER ZAMAN VE HER DAİM KUTLARIM KUTLARIM KUTLARIM...

İnsan hep para, mal vs biriktirmez ya. Ve zaten bunları biriktirmekle de zengin sayılmaz. (bence tabi) Asıl zenginlik, kişinin ömrü boyunca yapıp ettiklerinden müteşekkil olan yığındır.

çok güzel ayrı bir tadı var öykülerinizin sevgiyle kalın saygımla...

Yazının kahramını içiindeki küçük kız çocuğu neler de çekmiş, ne kadar da sevgi dolu...

Harika bir yazı daha her zamanki gibi.
Kaleminiz susmasın.
Saygılarımla...

Çok sevdim bu küçük kızı ben;ya da içinizdeki küçük kız çocuğunu...
kutlarım kaleminizi
selam ve saygılarımla

SEVGİ O KADAR BÜYÜK GÜÇLÜ BİR DUYGU İKEN ONUN YAPTIRIMLARINI ENGELLİCEK NE ÇOK ZARARLI DUYGUYUDA AYNI ANDA TAŞIYORUZ.ANNE BABASINA AŞIK BİR ÇOCUK BU! DEVAMINI MERAKLA BEKLİYORUM ÇOK BÜYÜK BİR YETENEKLE İFADE EDİYOR VE BETİMLİYORSUNUZ KUTLARIM ,SEVGİLER

yfatos tarafından 8/9/2009 11:10:10 AM zamanında düzenlenmiştir.

Özlemin binbir çeşidini tanımaya çocukluk günlerimizden başlıyoruz, ömrün son noktasında gene de gözümüz açık gidiyoruz yanıyamadığımız, bulamadığımız, kavuşamadıklarımıza ...

Sayın Onur Bilge'nin binbir tat veren öykülerinde konunun sağlamlığı, kalemin ustalığı hiç olmazsa güzel bir öykü özlemimizi gideriyor bu sayfalarda, içtenlikle kutluyorum ....

Camın içinde bir çocuk,bir yaşlı kadın,sükut,sıkıntı,azap
...
Üzüldüm,hemde bu yazıda fazlasıyla
saygılar Onur Bilge
sevgiler

' Hiçbir şey yok burada. Oraları, bu saydıklarımı anımsatacak hiçbir şey yok. Aileme ait, sadece, annemin dokutturarak anneanneme hediye ettiği çaput kilim var. Salonda, halının kapatamadığı yerde serili... Giysilerimizden artan kumaş parçaları, şeritler halinde kesilip, bükülerek dokunduğu için onda, herkese ait ip haline gelmiş giyecek parçaları var. Yollu yollu... Beyaz zemin üzerine, enine çizgiler... Şu, annemin elbisesinden... Bu, ablamın buluzundan... Şundan da Şermin’e eteklik dikilmişti. Hani babama, babacığıma ait bir bükülü şerit? İşte, burada! Keten pijamasının kumaşından... Babam burada! Yakınımda! '
en çok burası acıttı içimi , ayrı ayrı ama bir bütün ;erimiş hepsi bir bütün olmuş, çok güzel düşünülmüş ve tam da yerine oturmuş bir paragraf olmuş...
yine güzel, yine akıcı , şiir gibi , masal gibi, efsunlanmış gibi kelimeler...
yüreğinize sağlık
saygı ve selam ile....

Evet özlemler ,özlemleri dile çok iyi bir şekilde yansıtıp,okuru da
çocukluğuna sürüklemişsin sevgili Onur ..! Siyah önlüklü ve rahmetli amcam marangoz atölyesinde , okul çantamı yapmıştı minyatür bavul gibiydi; ceviz ağacından vernikli ,o çantamı öyle çok sevmiştim ki ellerimle hergün dokunup severdim ...İşte kaleminin yolları okul yollarına attı beni ;esen kalın...

Köyümüzde ilkokul olmadığı için ben de dışarıda okumak zorunda kalmıştım. Bu anlatılanlar, benim yaşadıklarımın yanında çocuk oyuncağı gibi kalır. Hala içimi burkan o günleri bana anımsatan yazarımızı kutlar, başarılar dilerim. Saygılarımla.

bir çocuğun iç dünyasını nasıl bu kadar ayan beyan yansıtabiliyorsun.Üzerinde sarı varsa değiştir. Nazar değer bak karışmam...

Kutluyorum.+10++

aynur engindeniz tarafından 8/9/2009 1:25:02 AM zamanında düzenlenmiştir.

BU BÖLÜM,İÇİMİ SIZLATTI DOĞRUSU.KÜÇÜK BİR ÇOCUĞUN ANNE VE BASINDAN UZAKTA OKUMAYA ÇALIŞMASI VE DÜNYASINDAKİ FIRTINLAR,İZLENİMLER,DUYGULAR DOĞRUSU İÇİMDEN BİR ŞEYLER KOPTU...BU ÇOCUK BÜYÜDÜĞÜ ZAMAN ÇOK İÇLİ BİR İNSAN OLACAK SANIRIM...

SAYGILAR ÜSTADIM...İYİ GECELER...

+10 puan

ayhansarıkaya tarafından 8/9/2009 7:17:43 AM zamanında düzenlenmiştir.