DOĞUM SANCISI(4)

• 8 Ağustos 2009 Cumartesi 16:08:13

Kalabalık içinde yalnızlık,bakarsın etrafında bir sürü insan var,ama senin için biri var . onun için sen yoksun. Sevdiğin de var olmak için mücadele edersin,ona gülen ruhunu ,içtenliğini ,güzelliklerini verirsin. Ama bir şey alamazsın. Bulmak için çabalarsın ilgiyi sevgiyi .Kadınsın ,nazlanmak istersin ,korunmak,sevilmek,sığınmak istersin. Kim istemez? Sonuç elinden kayıp giden senelerden başka bir şey yok. Kocaman bir sıfır. İlgiyi sevgiyi bulmak içindir bütün çaban. Ama bu tarz kimsenin tarzı değil. sen maneviyat için çırpına dururken. Burun kıvırırlar,yaratık gibi bakarlar sana. O da neymiş,içtenlik,ruh,duygu,his? Ne anlarlar ki! Ben anladığım için mutluyum. Hele ki inanılmaz huzurluyum. Beni üzen kısmı bu ruhu paylaşacağım kimsenin olmaması ... Küser ruhun paylaşmak istediğin insanlara. O zaman görürler derler ki, ne oldu o muhteşem ruha.Nerede o duygular,içtenlik,yürek,güzellikler? Varken kıymetini bilemeyenler yokluğunda hissederler,neyi yitirdiklerini. Şimdi kime acımak lazım. Oturup kendime mi acıyayım. Hadi canım sizde,onlara acıyorum. Beni kaybettiler. Çırpınıyorlar boşa. Yok ettiler bütün değerlerimi,bütün değerlerini.Halbuki yaşanacak bu kadar güzel şeyin farkında olan ben, onların fark etmesini sağlayamadım. Yada onlar hep kördü. Beceremedim,belki de o beceremedi. Şimdi gülmek için komik yazılar yazıyorum.Ama ağlamak için hiç çaba sarf etmiyorum . Yaşlar hazır! Ne tükenmez gözlermiş ne ışıltısı nede yaşları asla bitmedi. Ne tükenmez bir bedenmiş hala dimdik. Ne tükenmez bir yürek hala heyecanlanmayı biliyor. Ne muhteşem kadın ,ne çok ben. İçim deki savaşın bittiğini hissederken ben,ve hissederken onlar ,savaşın kucağına attılar kendilerini. Şimdi ben durdum onlar hırpalanıyor. Ama bir farkla onlar kendilerini hırpaladılar. Beni ben değil onlar ,o hırpaladı. Yok yok demeyin bu kadın kendine acıyor diye. Bu kadın acınacak kadın değil. Her zaman hedeflerim oldu. Var ettiğim insanı ayakları üstünde görme hedefim en kutsal hedefim. Şimdi ki hedefim...BEN. Bundan sonra yalnızlığın içinde ikimiz varız ,takılıp yuvarlanmamak için var ettiğim ve ben. Biz bundan sonra ki hayatımız da birbirimize destek olacağız....zamansız bulduğum ruhum,daima içimde olacak.Daima bana destek olacak. Ama ben hep var ettiğimle olacağım. O benimle olduğu sürece.Sonra mı?Hedefime ulaşacağım. O kendi olacak .Benim bu günlerde olduğum kendim gibi...Merhaba yeni hayatım...

10/12/2001