KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İşsiz Bir Öğretmenin Feryadı...
Yıllarca okuyup bugünlere geldim, ama ünvanım öğretmen olmasına rağmen atanıp göreve başlayamıyorum...
Baba mesleğini devam ettirmek ve yurdumun pırıl pırıl çocuklarına geçmişimizi anlatmak ve şanlı tarihimizi öğretmek istedim, gayem buydu ve bunun için yıllarımı verdim.. Şimdi ise öğretmenlik sevdamdan vazgeçtim.. Başlamadan bitti içimde her şey.. Yoruldum, bezdim ve en sonunda tükendim.. Bende çocuklara verecek umut kalmadı artık..
Mutlaka yakınlarınızın arasında ya da mahallenizde. arkadaş çevrenizde benim gibi yıllardır kpss ye giripte atanamayan arkadaşlar vardır.. Bu nasıl bir düzen nasıl bir anlayış benim aklım bunu almıyor bir türlü.. Bu yıl benim gibi tam 243 bin arkadaşım temmuz ayında sınava girdiler ve o gün umutlarını elleriyle bir kenara bırakıp, gözyaşlarıyla geleceklerine veda ettiler.. Toplu kopya olayı duyuldu önce: 3000 kişi kopya çekmiş ve yakalanan sadece 125 kişi, ardından sınavda müfredattan çıkarılmasına rağmen sorulan sorular, hatalı sorular ve en sonunda kimsenin beklemediği çok düşük puanlar.. İnsanların hayatlarıyla oynamak bu kadar kolay mı? 2005 tarih mezunuyum ben.. Bu sınava 5. girişim ve bende zerre özgüven kalmadı.. Olmuyor ben yapamıyorum bu sınavı, yıllardır görmediğim matematik dersinin sorularını çözemiyorum , zaten benim okulumda da bana tarih anlattılar , matematik değil.. Şurda 2 hafta sonra 29 yaşına gireceğim ama benim ne çalışabilecek bir işim var ne de kapısını açıp huzurla içeri girebileceğim bir yuvam var.. Her yıl bir sonra ki seneye ertelediğim hayatım akıp gidiyor ellerimden.. Gençliğim bu iğrenç sınava girip ömrümü çürütmekle, geceleri gizli gizli ağlamakla geçti.. Annem ve babam emekli memur, onların üç kuruşluk emekli maaşlarına ortak olmaktan utanıyorum artık.. Birileri bana ne iş yapıyorsun kızım dediğinde , yüzümü yere eğip: öğretmenim ama atanamadım demekten utanıyorum... Her gördüğüm okul bahçesine imrenerek bakmak içimi acıtıyor... Yüreğimde bir yer ta derinden sızlıyor.. Dolu gözlerle öğrencilere bakmak ve çalışmıyor olmak beni kahrediyor...
Bu yaşta bunları yaşamak, hayata bir türlü başlayamamak ve böyle sığıntı gibi evde kalmak çok onur kırıcı.. Bana bunları yaşatan sistem utanmıyor da ben utanıyorum işsizliğimden...
İnsanlar bana : ee ne oldu bu sene sınav , nasıl geçti, olmayacak mı bu yıl da , bak dershaneler var git oralarda çalış demesinler diye dışarı çıkmıyorum evden.. Sanki ben bilmiyorum dershanede çalışmayı, buyrun siz çalışın bakalım: ayda 100- 200 tl sigorta ya var ya yok, bir gün izin, sabah 8 akşam 8... Bunlara da razıydım ben, ama öyle olmuyor işte.. Her türlü kullanıldıktan sonra , biz başka bir hoca düşünüyoruz diyerek kapı dışı ediliyorsunuz.. Ama bunu insanlara anlatmak ne mümkün..
Ve artık pes ediyorum, uğruna yıllarımı harcadığım bu sevdadan vazgeçiyorum... Umutlarım, hayallerim, hiç olmayan öğrencilerim hepsinden vazgeçiyorum... Kabul ediyorum; hayat, sen galip geldin , ben yenildim, artık direnmeyeceğim bu kadar yeter...
Bu yazıyı kaç arkadaş okur bilmiyorum, zamanınızı aldığım için özür dilerim..
Saygı ve selam ile...
YORUMLAR
Size gönülden katılıyorum.Dört sene okumak sonra kpss ye girmek üstüne üstlük bu yetmiyormuş gibi kontejyan açmamak.Bende son sınıfım kpss den önce ales var sonra kpss eh puan alırsak ki zor 83 le atama yapılmış en son.Maduriyetimiz bizim ayıbımız değil baştakilerin vurdumduymazlığı oy kaygısı.Onca yıl okul didin çalış tırnaklarınla bir şeyleri kazı hiçbir iş güç sahibi olamama ...
hassasiyetiniz için çok teşekkür ederim
benim gibi 200 küsur bin arkadaşım var; onca emek harcayıp okulunu bitirmiş ve işsiz bir şekilde ortada dolaşan
inşallah bir gün gerçekten bir şeyler yapılır, herkesin yüzünü güldürecek cinsten, adam gibi bir sistem, Türkiye'ye yakışır bir sistem
tekrar teşekkür ederim
saygı ve selam ile...
BU YAZI GÜNÜN yazısı olmalı diye düşündüm içimden.Kendi gerçeğini anlatırken bir Türkeiye gerçeğini de vurgulamış arkadaşımız kardeşimiz...
bu çarpıklık
bu yaşadıkların bir ilk değil elbette.ama cumhuriyet Türkiyesinde olmaması gerekn bir şey...Okulardan geçtin geldin..bölümün tarihti ama matematikle sınandın...
Birde spor akademilerinin durumu var..Bedeb eğitimi öğretmein olarak mezun olan ve asla öğretmen olamayan şu anda 35 bin üniversite mezunu çocuğumuz var..
kaldı ki öğretmenlik çok farklı bir olgu...Geleceğin askerlerini,hoxcalrını devlet adamlarını yetiştirirler ..mezun ettikleri gelir makam olarak zirveye çıkar ama öğretmen hiç terfi etmez...o daima öğretmen olarak kalır...
bir an düşündüm..verdiğimiz kavgalar hiç anlaşılmadı
iyi bir ülke
mutlu bireyler ve gülümseyen insanlar düşlemiştik
sistem olarak siz değerli insanlarımıza bu ülke
bu sistem bir özür borçludur...
ama yılmayacaksınız arkadaşım
bu tabular yıkılmalı bu putlar kırılmalıdır..
tarih bu ülkeye kötülük yapanları asla affetmeyecektir...
sevgiler saygılar...
Ben de kırk yıl önce öğretmen olmak için çıkmıştım yola. O zamanlar dünyanın en yüce mesleğiydi öğretmenlik. Kısmet değilmiş, olmadı. Uzun soluklu bir romanımda bir çocuğun öğretmen olabilmek için verdiği mücadeleyi anlattım, anlatmaya çalıştım. Gene bir çok hikayemin kahramanı bir öğretmendir ve anlatmak istediğim bir çok şeyi onlar üzerinden anlatmaya çalışmışımdır. Ama gel gör ki, kırk yıl sonra bugün... Senin konun hikaye değil tabii, bir gerçek. Herkesin bildiği blinen bir gerçek. Ne diyebilirim ki, mücadeleye devam, direnmeye devam demekten başka... Umutsuzluğa kapılmak yok. Umutsuzluk, insanı diri diri toprağa gömer. Yılmak yok, yıkılmak yok, pes etmek yok! Kolay bir şey yok ki, zaten kolay elde edilenin de değeri, kıymeti yok... Sevgilerimle.
Yazınızı baştan sona dikkatle ve üzüntüyle okudum ve ülkemizde ki yönetim anlayışının azimli insanlarımızın özellikle de bin bir güçlüklerle okuyarak okulu bitirdiğinde de umutla hayata atıldığı dönemde KPSS kâbusunun umutlarını yıkıp nasıl karanlığa gömdüğünü, kâbus yaşattığını, hayatlarını nasıl kargaşaya döndürdüğünü bir kez daha sizin yaşadıklarınızla görmüş oldum.
KPSS kâbusu ülkemizin olmazsa olmazı haline getirilmiş. Neymiş efendim siyasi torpilleri kaldırmak ve adaletli yerleştirme yapmak. İşte bu KPSS kâbusuyla birçok azimli ve inançlı gencimizin hayatı sonunda karanlığa, kargaşaya dönüyor. Kazanamayanlar için büyük sorun, kazananlar için yine büyük sorun. KAzansan bile bekle kardeşim kontenjan yok.
Bekle yıllarca bekle, ama diğer tarafta baktığımız da bir vekilin çocuğu okulunu bitirdiğinin ilk ayında en güzel mevkide en kral maaşla işe başlıyor, yine KPSS yi kazanıp yeterince puan alan halkımın çocuğu işe yerleşemezken bakıyorsun bilmem hangi siyasinin çocuğu ya da yakını bir banka da, dairede, şirkette anında işe yerleştiriliyor.
Sizin durumunuzda olan insanlarımız o kadar çok ki, geneli bezginlik için de pes etmiş. Zaten seçilmişlerin tek hedefi de insanları umutsuzluğa sürükleyerek bezdirmek ve bu şekilde günden güne güçlerine güç katmak.
Bezdiğimiz ve sustuğumuz zaman asıl kaybettiğimiz zamandır, herşeyin bittiği noktadır. Meydanı bu asalak soygunculara tamamıyla bıraktığımız andır, mücadelemize yılmadan devam edeceğiz. Bugün ben kaybettim pes ediyorum demekle her şeyden vazgeçmiş oluyoruz. Umutlarınızı yitirmeden hayat mücadelenize devam etmenizi mutlaka bir gün hayalinizde yaşattığınız gibi olmasa da her geçen güne umutlarınızın daha da fazla olduğu güzel günlere kavuşacaksınız.
Yukarıda dediğim gibi ülkemiz genelinde bu durum yaygındır,
İnşallah en kısa zaman da güzel bir işe girmeniz temennisiyle, aydınlık ve huzurlu günlere
kafkaslar tarafından 8/15/2009 8:19:38 PM zamanında düzenlenmiştir.
Türkiye garip bir ülke; hem bir cennet parçası hem de akbabaların yuvası.. güçlü olan ezip geçiyor, geride kalan yattığı yerden bakabiliyor sadece... arkadaşım hala üniversitedeyken şimdiden geleceğin için bir şeyler yapmaya çalış, sonra geç oluyor... bunu bir arkadaş tavsiyesi say, tecrübe ile sabittir :)
zaman ayırıp yazımı okuduğun için teşekkür ederim
saygı ve selam ile..
yazınızı okurken duygularımın esirliğinde gözyaşı dökmek olanaksızdı, insanların kuracağı tüm gelecekler ne yazık ki köhnemiş sistemin elinde vurdukça vuruyor insanların sırtına ben de üni. okuyorum iki yıl sonra mezun olacam şimdi den ne yapacağımın kaygısı içindeyim, insanlar ne yazık ki devlet dairelerine , özel şirletlere ve diğer kurumlara dayıları oldukları için giriyor, insanın bunca çabasını böyle yok ediyorlar.......allah yardımcınız olsun sizi çok iyi anlıyorum....................
svgler
syglar
slmlar
teşekürler arkadaş
memleketin yarayan kanasına el atmişiniz bu sadece sizin sorumunuz olmayıp hepimizin sorumu binbir türlü sıkıntılarla büyüttüğümüz,okuttuğumuz çoçuklarımız gençlerimiz malesef işsiz geleceğe umutla bakamıyorlar ama yinede siz umutlarınızı yitirmeyiniz hayat ne kadar zorda olsa yaşamak güzeldir sevgi ile kalın
sevgili y.elif..öncelikle isminiz çok güzel mana olarak..
sonra ise naçizane fikrim
"bizim hayır bildiğimizde şer
şer bildiğimizde hayır" aramak gerektir diye buyruyor dinimiz..
sizi o kadar iyi anladımki emin olun
kimimiz başörtümüz yüzünden ,
kimimiz maddi imkansızlık yüzünden
kimimizde böylesi bir sıkıntı yüzünden payına düşeni alıyoruz şu hayatta..
kanaatimce çokca fazla içinize atmışsınız..
elbetteki zordur ancak siz yinede olumlu yönden bakıp olumsuzlukları görüp atmaya çalışın üzerinizden.
hayat bu
devam ediyor
ve etmek zorunda..
umut tükenmez bir nimeetir..
çok üzüldüm ancak
bu kadar çok umutsuz olmanıza dahada çok üzüldüm..
Rabbim yardımcınız olsun inş..
ve Kandiliniz hayırlar getirsin..
kim bilir belkide bu gece kaderiniz değişecektir..
selam ve dua ile..
Haksızlık edenleri Yüce Rabbim dergahı ilahide azaplandırır efendim....Ama ıslah eylesin önce ıslahı mümkün değil ise düşündüklerini kendi başlarına versin....Kardeşim de sizin gibi, akrabalarım yeğenlerim de sizin gibi....Lanet olsun diyorum bunu bu duruma getirenlere....
Yüreğim burkularak okudum yazınızı.Kaç kişi kendi okuduğu branşla ilgili iş yapıyor ki değerli şairim?Sonuna kadar haklısınız.Madem alanı olmayacak kapatsınlar o bölümleri diyesim geliyor ama dilim varmıyor.Madem sonunda vermediğiniz müfredat dışında sorulara tabi tutacaklardı verselerdi o dersleri de bu bölüm okuyanlarına.Sistem kör topal gidiyor.Deniyor- yanılıyor.Yanılıyor deniyor.Deneme tahtası gibi delik deşik oldu genç yürekler.Lİseler arasındaki katsayı farkları.Okullardaki ders türü farkları.Paralı parasız üniversite farkları.BU gençlik nasıl fark atacak hayata peki?Şunu hiç bir zaman unutmayın.Moral bozmak yok.Bu hale getirenler utansıl asıl.Allah bir kapıyı kapatırsa başka bir kapıyı ardına kadar açar değerli kardeşim.Allah Kalbinize göre verir inşallah.Kandiliniz mübarek olsun.Saygılar.
