selam

• 4 Temmuz 2007 Çarşamba 12:16:57

İnsanı insana bağlayan bağ, kelimelerle tarif edilip, anlam bulacak kadar sıradan mı? Bambaşka şeyler düşünmek; hayal gücünü yarı yolda bırakıp aklın sınırlarını zorlamak.
Korkuyu Kaf Dağına yollamak kaç insana yakışır.Balkonunda ıslak mendil olmayan kaç ev var? Saçlarıma yıldızlar taksam, yüreğim deniz olsa, arada bir seni koynumdan çıkartıp saçlarını okşasam ölümsüz olurmuyum dersin?
Ölüm sisli puslu bir gece. Güneşi küstürmüş hain bir karanlık.Gündüzü düşünmek bile insanı mutlu etmiyor.Sadece Pandora’ nın yüreği sızlıyor.
Ne kırmızı tutkularla gece, ne mavi balonlarla gündüz yüreğimin sancısını dindirmiyor.
Seni düşünmek; ister yanımda ol, ister kilometrelerce uzakta güzel şey, anlamlı bir şey. Geçmişle birlikte bir bütün oluşturmak. İçinde yaşadığımız dünyaya, varlıklarıyla bizi şenlendiremeyen insanlara rağmen var olmaya çalışmak...
Bunun tek adı, tek açıklaması var sevgi, sevgimiz.Daima ayakta, daima dimdik.
Ve ben sana uzaklardan sonsuzluk ölçüsünde, özgürlük kıvamında ve sevgi sıcaklığında selamlar yolluyorum.Kabulün ola...