nedense yine yalnızım
Ne arayan bir dost
nede bir ses var
hayat yine bildigini okuyup akıp gidiyor alabildigine
hemde sorgusuz sualsiz her sabah güneş yeniden doguyor
ve her akşam yine batıdan batıyor
sahte insanlar ve onların sahte sözleri doldurmuş yüregimi
silkelenip atamıyorum bile bu kalabalıkta o kadar yalnızki yüregim
sahte insanlara sen yalancısın bile diyemiyor
biliyorki oda küçük bir serçe taşıyor içinde
işte o serçeyi incitmekten korkuyor
bu yalnızlıgım kimsesizlikten degil kendime yanlızlıgımdan
tıpkı küçük bir serçe gibi yüregim
her an uçup gitmek istiyor uçsuz bucaksız ovalara
engin denizleri aşmak yeni dünyalar keşfetmek
yepyeni hayatları kenardan izlemek
insanlara mutluluk dagıtmak ve mutlu olmak
hemde alabildigine mutlu olmak
hayata pembe çerçevelerden bakmak
ama henüz küçük serçenin uçmaya cesareti yok
kimbilir belkide birgün onada uçmayı ögretecek
bir başka serçe çıkar gerçekten dost gerçekten can olan
hem cesareti ögretir hemde
o güne kadarki yanlızlıgıma bir son verir
o güne kadar sabırla beklemek
işte sanırım bunu yapmam gerek